Story: Choco-Choco white Day
Paring : ??x??
Rate : G (ใสๆละกัน)
Note : และแล้วเหล่าเสะก็ได้เวลาตอบแทนแล้ว!!!ทำใจนิดนะคะหมดมุขคิดมุขไม่ออกจริงๆแถมรีบแต่งด้วย^^
……………………………………………………………………………………………………………..
วันนี้วันที่ 13 มีนาและอีกแค่หนึ่งวันก็จะถึงวันที่ 14 ซึ้งนั้นก็เป็นวันไวท์เดย์ วันที่เหล่าผู้ที่ได้รับช็อกโกแลตในวันวาเลนไทน์ต้องตอบแทนผู้เป็นที่รัก ไม่เว้นแม้แต่เหล่าเมะแห่งแซงทัวรี่ ต่างก็พากันนั่งหน้าเครียดหารือกันว่าจะเอายังไงในวันพรุ่งนี้
“นี้พรุ่งนี้วันไวท์เดย์ใช่ป่ะ!!”แมงป่องน้อยมี่จังนั่งหน้าเครียดภาวนาให้สิ่งที่ตนจับได้ออกมาดี ไม่แค่ป่องน้อยเท่านั้นนะ มาดูใบหน้าเหล่าเมะแต่ละคนซินั่งมองหน้ากันด้วยใบหน้าที่เครียดกันยกใหญ่สงสัยคิดเรื่องวันพรุ่งนี้หนักเอาการ
“อืมใช้!!เฮ้ย!!เดี๋ยวไอ้มี่จับให้มันดีๆนะโว้ย!!ข้าไม่อยากแพ้ไอ้เรีย”ซาง่าเคียวโกผู้ยิ่งใหญ่แห่งแซงทัวรี่นั่งหน้าเครียดกว่าลูกทีมทั้งหลายตอบคำถามคนถามไป จองมองลุ้นไอ้สิ่งที่กำลังจะถูกจับขึ้นมา มือน้อยๆของผู้จับเริ่มสั่นระริกด้วยแรงกดดันที่มาจากเหล่าคนที่ไม่อยากแพ้ ไม่ซิ!!จะแพ้ก็แพ้ได้แต่ห้ามแพ้ไอ้เรียเด็ดขาด!!! มือน้อยๆค่อยๆหงายไพ่ใบสุดท้ายที่จะขีดชะตาของพวกตน เลขและดอกๆค่อยๆปรากดให้เห็นชัดเจน
“เฮ้ย!!!!!ซวยละไง!!งั้นพวกเราจะตอบแทนอะไรพวกนั้นดีล่ะ”มิโร่ที่เห็นว่าตนนั้นจับได้อะไรถึงกับทิ้งไพ่ที่อยู่บนมือแล้วนั่งกุมขมับ เสียงที่ดังเพราะความตกใจในครั่งแรกและเริ่มแผ่วลงมาตามลำดับเมื่อเริ่มทำใจยอมรับได้ ‘ทำไมกรูต้องแพ้มันด้วยว่ะ’
“อ่ะ!!!กินกินกิน!!!เย้!!!!!ชนะอีกแล้ว!!อิอิ!!ทำช็อกโกแลตตอบแทนดีไหมอ่ะ”แมวเรียกล่าวอย่างเริ่งร่าอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อนในวงไพ่เพราะปกติแล้วมันจะหมดตัวก่อนคนแรกทุกที ‘และแล้วก็ถึงวันของเราซินะ’
“บ้าจริง!!ไอเรียทำไมวันนี้แกดวงขึ้นจังว่ะ!!แต่ซ็อกโกแลตหรอก็เข้าท่านะ”
“อ่อข้าเห็นด้วยซาง่า”ท่านโดโกกล่าวสนับสนุนความเห็นของซาง่า แต่จะมีใครรู้ไหมน่าว่าทำไมง่าถึงเสนอให้ทำช็อกโกแลตตอบแทน แล้วท่านโดโกก็หันหน้าอันหล่อเหลาส่งสายตาปิ๊งๆไปทางพ่อปูน้อยที่นั่งหน้าเซ็งเป็ดเซ็งไก่อยู่ข้างตน
“เฮ้ย!!ไอ้แช่มแกทำเป็นป่ะ”
“ก็พอทำเป็นท่านโดโก”
“งั้นสอนพวกข้าหน่อยนะ”
“อ่อ!!ได้เพราะข้าก็จะกะทำช็อกโกแลตตอบแทนอยู่เหมือนกัน”แช่มมี่ปูน้อยแห่งแดนอีสารเริ่มเหงือตก ทั้งๆทีกะว่าจะทำคนเดียวแท้ๆแต่นี้มันอะไรท่านโดโกมาขอกันแบบนี้จะปฏิเสธก็ไม่ได้เดี๋ยวโดยรุมยำอีก เฮ้อ!!ต้องสอนพวกนี้จริงๆหรอเนี้ยได้ปวดหัวกันละวันนี้
“เฮ้ย!!แกได้ช็อกโกแลตวาเลนไทน์ด้วยหรอว่ะ!!ใครหลงให้แกได้ว่ะเนี้ย”สายตาและคำพูดที่ดูถูกของไอโอรอสเรียกเส้นเลือดสามเส้นของปูน้อยให้ออกมาเต้นระบำกลางขมับ ‘ชิ!!ยังไงก็คงเป็นพวกตายายแถวนี้ซินะ’
“ชูร่าน่ะ”เดธมาสค์ส่งเสียงหิในลำคอแล้วตอบกับไปอย่างกัดๆ สายตาและรอยยิ้มแห่งชัยชนะถูกส่งไปให้แก่ผู้แพ้ ‘หิ!!ทั้งๆที่กะไม่พูดแล้วแท้ๆ แกเริ่มก่อนเองนะ ไอ-โอ-รอส!!’
“..................”ความเงียบเข้าปกคลุมกลางวงไพ่อย่างรวดเร็ว จากนั้นก็มีเสียงลุกพร้อมเสียงล้มโต๊ะตามมา (ไอโอรอสโดนหักเงินเดือน30%....ซาง่า) ไอโอรอสเดินเข้าไปหวังจะชกหน้าไอ้คนกวนประสาทที่บังอาจมากินช็อกโกแลตที่ชู่จังอุตส่าห์เสียเงินเดือนอันน้อยนิดซื้อมา
“ไอ้แช่ม!!!!!แกบังอาจตีท้ายครัวกรูหรอว่ะ”
“ไม่ได้ตีท้ายครัว!!พวกแกยังไม่คบกัน..งั้นข้าก็มีสิทธิ์สิว่ะ!!แม้พวกแกจะครบกันข้าก็ยังมีสิทธิ์อยู่ดี”
“แก!!อยากตายนักใช้ไหม!!มาเจอตัวตัวเลยมา!!”ความโมโหแล่นมาถึงขีดสุด ไอโอรอสกระชากคอเสื้อเจ้าคนกวนประสาท เหล่าเมะเริ่มจับจองพื้นที่พร้อมลงขันทายว่าศึกนี้ใครจะชนะ ด้วยความเอือมระอา ท่านผู้เฒ่าต้องเข้ามาห้ามศึกครั่งนี้เพราะกลัวว่าไอ้แช่มมี่มันจะเปลี่ยนใจไม่ยอมสอนวิธีทำช็อกโกแลตแกพวกตน ‘จะมีเรื่องกันทำไมต้องวันที่กรูหมดตัวด้วยว่ะ’
“เอานาทั้งสองคน!!มาตัดสินกันด้วยช็อกโกแลตดีกว่า!!ว่าใครทำออกมาถูกใจชูร่ามากที่สุด”
“ได้(x2)”ด้วยความเกรงใจผู้อาวุโส ทั้งสองสบัดหน้าใส่กันคนละทีแล้วยอมเลิกรากันแต่โดนดี ศึกครั่งนี้คงต้องตัดสินกันด้วยช็อกโกแลตสินะ!!
ด้วยเหตุนี้เอง!!เหล่าเสะที่นั่งเครียดกันตั้งนานจึงได้ขอสรุปที่เป็นเอกฉันท์ว่าวันวท์เดย์ปีนี้ จะทำช็อกโกแลตตอบแทนเหล่าเคะที่รัก ในภารกิจที่ชื่อว่า
Choco-Choco white Day!!!!!!!!(เหมือนไอ้คนแต่งมันขี้เกียจคิดชื่อเรื่องเลยแฮะ...เหล่าเมะแห่งแซงทัวรี่)
“งั้นตกลงเราทำช็อกบอลกันนะ!!”
“ห๋า!!ทำไมต้องเป็นช็อกบอลด้วยละไอ้ง่า” ป่องน้อยกล่าวถามออกมาด้วยความส่งสัย ร้อยยิ้มแห่งจอมมารปรากดขึ้นบนหน้าอันแสนหล่อเหลาของซาง่า เสียงหิในลำคอเริ่มดังขึ้นมา ‘เพราะข้าจะเอาคืนไอ้น่อนนะซิ!!บังอาจจะมาว่างยาข้าในวันวาเลนไทน์!!คิดหรอว่าแค่คืนนั้นจะพอใจข้า!!!หิหิหิ!!รอบนี้ละแกไม่ได้ออกมาจากห้อง3วัน3คืนแน่!!หิหิหิ!!’
“ก็ข้าอยากกินช็อกบอลนะซิ!!เอ้า!!ไอ้เรียแกไปซื้อของมาซะ”ซาง่าหันมายิ้มละไมตอบบรรดาเพื่อนๆเอียงคอเล็กน้อยเพื่อความโอเอ้!!!รัศมีเปร่งประกายระหยิบระหยับไปทั่วพื้นที่ห้อง อ้า!!นี้ละนะที่เค้าเรียกว่า การตีสองหน้า!!!
“ง่ะ!!ข้าอีกแล้วหรอ!!แต่จะซื้ออะไรบ้างละข้าไม่รู้นะ”ไอโอเรียเริ่มเหงื่อตก ทั้งๆที่คิดว่าตอนนี้จะไม่โดนซะแล้วนะ แต่นี้ทำไมต้องเป็นมันอีก (อันนี้คนแต่งก็ไม่อาจทราบได้จริงๆคะ) แม้ในใจไม่ค่อยอยากไปนักก็เถอะแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เพราะเดี๋ยวโดนหนักกว่านี้(T^T)
“เดี๋ยวข้าจดให้!!ก็มีเนื้อขนมเค้กที่ไม่มีครีมนะ 1000 g ช็อคโกแลต Hershey's unsweetened 5 แท่ง น้ำข้นจืดกระป๋องเล็ก เนยสดจืด 227 g น้ำตาลไอซิ่ง แล้วก็เม็ดอัลมอนด์ 1 ถุง แค่นี้ละ”
“อืมๆ”
“เอ้า!!รีบไปซื้อมาภายใน30นาทีนะน้องรัก”
ไม่ต้องให้พูดซ้ำ แมวน้อยไอโอเรียก็รีบวิ่งไปซื้อของตามรายการที่เดธมาสค์จดไว้ให้ ส่วนคนที่ยังไม่มีงานทำนั้นก็เริ่มทยอยไปที่ครัวของวิหารแคนเซอร์เพื่อเตรียมอุปกรณ์ที่จำเป็นในการทำช็อกบอล ผ้ากันเปือนมากมายหลากหลายสีได้ถูกนำออกมาจากภายในตู้ที่เก็บมันมานานและมันก็ได้ถูกสวมใส่โดยเหล่าเสะแห่งแซงทัวรี่
ระหว่างนี้แมวน้อยไปซื้อของเรามาดูเหล่าเคะดีกว่า
“พวกนั้นหายไปไหนน่ะ”มิวมิวเคะน้อยผู้แสนดีแถมสวยด้วยพูดขึ้นมาพร้อมปิดหนังสือที่ตนกำลังนั่งอ่านอยู่ หนังสือคราวนี้ที่อ่านอยู่ก็คงหนีไม่พ้นพวกปรัชญาว่าด้วยวิธีกดเมะยังไงให้เป็นเคะ(?) แต่ดูเหมือนจะอ่านมากี่เล่มๆก็ยังไม่เจอวิธีที่ใช้ได้ผลนี้ซิ!! แต่จะถามชากะที่อยู่สองสายก็ไม่เข้าทีเพราะพระนั้นงดเว้นซึ่งทางโลก(สาธุ.....ผู้แต่ง)
“ไม่รู้สิข้าก็ไม่เห็นไอ้แก่นั้นเหมือนกัน!!เอ๋!!นั้นไอโอเรียจับมันมาถามซิ”ท่านชิออนที่มองเห็นแมวน้อยมีเคราะห์กำลังถือของพะรุงพะรังวิ่งผ่านมาจึงสั่งให้บรรดาเหล่าเคะทั้งหลายจับมันไว้ก่อนเพื่อสอบหาความจริงว่าพวกเมะนั้นไปแห่งหนใด ใช่เพื่อมันแอบไปเที่ยว อาบ อบ นวด จะได้เตรียมของไว้ตอนรับมันอย่างดี(?)
“ง่ะ!!!ชากะจับเค้าไว้ทำไมอ่ะ”ชากะที่โผล่มาจากตรงไหนไม่รู้รีบคว้ามือแมวน้อยแล้วกระชากอย่างแรง แมวน้อยที่ไม่ทันได้เตรียมตัวเตรียมใจรับชะตากรรมล้มลงตามแรงกระชากอันน้อยนิดนั้น แล้วพี่สาวแห่งดอกกุหลาบก็เดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มที่ชวนขนลุก
“แมวน้อยจ๊ะ!!ไม่ทราบว่าเห็นพวกเมะบ้างไหมจ๊ะ”นางเอาเล็บคมๆของนางกรีดไปตามใบหน้าของแมวน้อยจนแมวน้อยขนลุกซู่ไปทั้งตัว
“มะ..”พยายามเบียงหน้าหนีไปอีกทางเพื่อตอบพี่สาวคนนั้นแต่ก็ต้องพบกับบรรดาเคะที่เหลือที่มองจิกลงมาจากเบื้องสูง แมวน้อยกลืนน้ำลายลงคอ ลำตัวน้อยๆเริ่มสั่นเทา จะใช้วิธีบีบน้ำตาเห็นทีจะไม่ได้ผลเพราะสีหน้าของเคะแต่ละคนนี้ช่างจริงจังสักเหลือเกิน ท่านชิออนเอาหนังสือหนาๆวางลงบนโต๊ะดังปังแมวน้อยที่ขวัญเสียงอยู่แล้วสะดุ้งโหยงหลับตาปี้รีบตอบคำถามนั้นไป
“เห็นคร๊าบ!!!อยู่ที่ห้องครัววิหารแคนเซอร์คร๊าบ!!”
“จ้า!!เป็นเด็กดีจังเลยนะ!!ไปได้แล้วจ๊ะ”อโพรดิตี้ยิ้มร่านางเอาเล็บคมๆออกจากหน้าของแมวน้อย ทันทีที่มีช่องว่างแมวน้อยรีบวิ่งหนีแบบไม่คิดชีวิตตรงไปยังวิหารแคนเซอร์เพื่อเอาชีวิตรอด ‘น่ากลัวอ่ะT^T’
“พวกนั้นไปห้องครัววิหารแคนเซอร์ทำไมน่า”ความสงสัยเริ่มเข้าปกคลุมพื้นที่ห้อง สมองน้อยๆเริ่มคิดว่าอยู่ๆพวกเมะไปรวมตัวกันนี้คงไม่ใช่เรื่องดี(กับร่างกาย)แน่
ขอตัวกลับมาดูเหล่าเมะในห้องครัวดีกว่า!!!
และแล้วหนูเรียก็วิ่งมาถึงพร้อมของที่ต้องใช้ในการทำช็อกบอล หนูเรียเดินเข้าไปวางของไว้ที่โต๊ะตัวที่อยู่ตรงกลางห้องแล้วใส่ผ้ากันเปื้อนสีส้มสดใสที่วางอยู่แถวๆนั้น แม่ทัพเดินเข้าไปดูของที่หนูเรียซื้อมาว่าครบหรือขาดอะไร ใช้เวลาในการตรวจเช็ดสักพักจากนั้นก็เริ่มลงมือทำช็อกบอลได้เลย
“เริ่มแรกเอาเนื้อขนมเค้กนี้มายีให้เป็นละเอียด!!เข้าใจนะ!!อ่ะแล้วก็เนื้อเค้กนี้หวานอยู่แล้วไม่ต้องเติมน้ำเชือมละเดี๋ยวหวานเกิน”
“อ่ะเดี๋ยวข้าทำให้!!”ซาง่าอาสาทำในส่วนนี้หลังจากเดธมาสค์อธิบายขั้นตอนนี้เสร็จ เขาเดินไปหยิบถ้วยพร้อมเนื้อเค้กมายีโดยมีท่านโดโกและมิโร่ช่วยอีกแรง
“อืม!!งั้นที่เหลือมาช่วยกันสับซ็อกโกแลตนี้ให้ละเอียดทีนะ เสร็จแล้วบอกข้า”
“อืม!!”เมะที่เหลือตอบรับหลังจากกันเหล่าเมะต่างก็มีหน้าที่ที่ทุกคนต้องทำแม้มันจะเล็กน้อย แต่ถ้ารวมกันนั้นมันมีค่าที่ยิ่งใหญ่มาก ไม่นานนักช็อกโกแลตสับละเอียดก็เสร็จ เจ้าปูน้อยก็เริ่มอธิบายขั้นตอนต่อไปต่อ
“จากนั้นเอาเนย แค่1/4ของก้อน นมข้นจืดเทลงไปในโถช็อกโกแลต จากกันก็เอาเข้าไมโคเวฟ เวฟแค่3นาทีนะไฟกลางๆพอเสร็จแล้วเอาออกมาตีให้เข้ากันให้เป็นครีมข้นๆ”
ไอโอรอสที่รับหน้าทีนี้ทำตามขั้นตอนที่เดธมาสค์บอกอย่างไม่ขาดตกบกพร่องโดยมีน้องชายเป็นผู้ช่วยหยิบนู้หยิบนี่อยู่ข้างๆ ไม่นานนักช็อกโกแลตก็เสร็จพร้อมกับเนื้อขนมเค้กที่ยีละเอียด แล้วก็ถึงขั้นตอนต่อไป
“เอาช็อกโกแลต 3/4 ส่วนมาเทลงในเนื้อเค้กทียีละเอียด จากนั้นก็ผสมให้ช็อกโกแลตกับเนื้อเค้กเข้ากัน เมื่อเข้ากันแล้วก็ปั้นเป็นลูกกลมๆขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางเท่าไรก็ได้แต่ถ้าเป็นไปได้อย่าให้เกิน 1นิ้ว เพราะเดี๋ยวคำใหญ่เกินไป อ่อ!!ซาง่าเดี๋ยวเจ้าช่วยข้าทำช็อกโกแลตสำหรับเคลือบที” พอพูดจบซาง่าก็ละมือจากการคนส่วนผสมมาช่วยทางด้านเดธมาสค์ ปล่อยให้เหล่าเสะที่เหลือช่วยกันทำทางนั้นต่อไป เดธมาสค์เอาช็อกโกแลตส่วนที่เหลือออกมาพร้อมกับเม็ดอัลมอนด์
“ง่าเดี๋ยวช่วยกันช่วยบดเม็ดอัลมอนด์ทีนะ!!จากนั้นก็จะได้ผสมน้ำตาล2ช้อนโต๊ะที่ละลายน้ำเปล่าลงในช็อกโกแลตนี้จากนั้นก็เติมเม็ดอัลมอนด์ที่บดหยาบนี้ลงไปแล้วคนให้เข้ากัน”พอพูดจบทั้งสองก็เริ่มลงมือบดเม็ดอัลมอนด์ให้เป็นชิ้นเล็กๆแต่ไม่ละเอียดมากนัก ส่วนพวกที่มีหน้าทีปั้นนั้นต่างก็พากันปั้นอย่างขะมักเขม้น อาจเป็นเพราะเป็นมือใหม่หรือว่ายังไงเลยทำให้ปั้นออกมาได้ไม่กลมมากนัก แถมขนาดแต่ละกันใช้ว่าจะเท่ากันไปซะหมด แถมเวลาที่ใช้ปั้นก็ช้ามากๆด้วย แช่มมองดูแผนกปั้นที่ยังคงตั้งหน้าตั้งตาปั้นอยู่ในใจคิดแปลกใจที่วันนี้มันดูเป็นระเบียบกว่าที่คิด (สงสัยไอ้คนแต่งมันหมดมุขจริงๆ....แช่ม)
“ถ้าปั้นเสร็จแล้วเอามาทางนี้ละ!!เดี๋ยวช่วยกันชุบไอ้ที่ปั้นแล้วกับช็อกโกแลตเคลือบนี้ แล้วก็โรยน้ำตาลไอซิ่งแล้วก็เสร็จ”แช่มและง่าที่ช่วยทำช็อกโกแลตเคลือบเสร็จก่อนเดินไปหยิบถาดที่ปั้นเสร็จมาชุบช็อกโกแลตรอ ไม่นานนักแผนกปั้นก็ปั้นเสร็จกันแล้วก็ทยอยมาที่แผนกชุบช็อกโกแลตและช่วงกันเอาลูกช็อกบอลที่ปั้นเสร็จชุบช็อกโกแลตแล้วส่งไปที่แผนกโรยน้ำตาลไอซิ่ง ด้วยการที่มีหลายคนและแบ่งหน้าทีกันชัดเจนจึงทำให้งานในขั้นตอนนี้เสร็จเร็วจนเกินความคาดหมาย
“เฮ้อ!!!เสร็จสักที!!เฮ้ย!!เดี๋ยวเอาช็อกบอลนี้แบ่งกันคนละเท่าๆกันแล้วเอาใส่กล่องที่ว่างอยู่ตรงนั้นนะ”ท่านโดโกผู้อาวุโสสุดในที่นี้เริ่มออกคำสั่งเด็กๆทั้งหลาย ช็อกบอลจำนวนมากได้ถูกแบ่งออกเท่าๆกันตามจำนวนผู้หาร เหล่าเมะแต่ละคนได้จัดการนำช็อกบอลที่ทำเสร็จของตนใส่ไปในกล่อง ติดริบบิ้น ผูกโบว์ ตกแต่งกล่องของตนให้สวยงามตามใจชอบเพื่อพรุ่งนี้จะได้นำไปให้คนรักของตน
วันที่ 14 มีนาก็มาถึงอย่างรวดเร็ว
“พวกนั้นบอกให้เรามารอนี้ทำไมน่ะ!!ว่าแต่เห็นอโพรดิตี้ มู แล้วก็อันเดบารันกันไหม”
“ไม่เห็นครับท่านชิออน”ชูร่าสายหน้าปฏิเสธ พร้อมหันไปถามคนที่เหลือ แต่คนที่เหลือก็สายหน้าปฏิเสธเช่นเดียวกัน แล้วอยู่ๆคาน่อนก็พูดขึ้นมาอย่างนึกอะไรขึ้นได้
“อ่ะ!!วันนี้มันวันไวท์เดย์นี้”
“อย่าบอกนะว่าพวกนั้นจะให้ของตอบแทน”
“คงใช้มั้งท่านก็เมื่อวานเห็นไอโอเรียมันถือของพะรุงพะรังเลยนิ”
“คงเป็นของทำเองมั้ง”
เมื่อได้ยินคาน่อนพูดว่า ของทำเอง เท่านั้นละ!!ทุกอย่างก็เข้าสู้ความเงียบ ความทรงจำที่ไม่อยากคิดถึงในวันวาเลนไทน์ก็ผุดขึ้นมาอย่างกะดอกเห็ด บ้างคนถึงกับสะบัดหัวไร้ความคิดบ้าๆนั้น พยายามมองโลกในแง่ดีไว้!!มันคงไม่ให้ของทำเองหรอ ใช่!!คงเป็นของที่ซื้อมา เหล่าเคะคิดเช่นนั้น
ประตูบานใหญ่ค่อยๆถูกเปิดออก บรรดาเสะค่อยๆย่างกายเข้ามาให้ที่รักของตน เหล่าเคะที่ยื่นลุ้นว่าของที่ให้จงเป็นของที่ซื้อมาหายใจไม่ทั่วท้อง
“มิวมิวจ๋า~~!!!!เค้ามีอะไรจะให้อ่ะ”ป่องน้อยวิ่งตรงมาที่คนรักพร้อมยื่นกล่องสีชมพูน่ารักให้แกผู้เป็นที่รัก คามิวรับกล่องนั้นมาทั้งๆที่ยังหวาดๆอยู่
“อะไรอยู่ในนี้หรอ”
“ไม่บอก!!มิวมิวเปิดดูสิ”มิโร่ยืนยิ่มแฉ่ง คามิวไม่ค่อยแน่ใจว่าควรจะเปิดดีไหม กลัวว่าไอ้ของข้างในนี้จะเป็นไอ้สิ่งนั้น แต่พอมองหน้าคนรักที่ยืนลุ้นให้ตนเปิดเต็มที่ก็ต้องใจอ่อนยอมเปิดไอ้กล่องนั้นออกมา แต่ในใจภาวนาให้เป็นของที่ซื้อมาอยู่ดี คามิวสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วมือเรียวก็ค่อยๆเปิดกล่องนั้นออกมา ภาพที่เห็นคือ ช็อกบอลลูกเล็กๆมากมายน่ารับประทาน คามิวหันมามองมิโร่อีกครั่งแล้วค่อยๆหยิบช็อกบอลออกจากล่องสีชมพูน่ารัก เขาค่อยๆนำมันใส่ปากช้าๆเคี้ยวให้ได้รสแล้วรีบกลืนลงคอไป
“อร่อย”คามิวอุทานออกมาเบาๆแต่ก็ไม่เบามากจนทำให้มิโร่ไม่ได้ยิน มิโร่ที่ได้ยินที่คามิวชมถึงกับกระโดดตัวลอยยิ้มจนแก้มแทบฉีก การที่ได้พยายามทำอะไรแล้วออกมาดีนี้ดีจริงๆเลยเนอะ เขาพูดกับตัวเองในใจก่อนที่จะหันกับมายิ้มให้คนรัก
“อ่ะ!!อร่อยจริงอ่ะ!!เมื่อวานเค้าอุตส่าห์ทำตั้งนาน!!ดีใจจัง”
“อืม!!ขอบคุณนะมิโร่”คามิวอึ้งเล็กน้อยที่คนรักอุตส่าห์ทำให้ก่อนจะหันกลับมายิ้มละไมขอบคุณคนรัก
“อิอิ!!ครับงั้นคืนนี้ผมขอรางวัลนะ”มิโร่กระซิบที่ข้างหูคามิวเบาๆ คามิวน้อยถึงกับหน้าแดงก่ำด้วยความเขิน
“ย่าจ๋า!!!อร่อยไหมจ๊ะ!!!กินเยอะเลยนะ”โดโกที่ยืนยิ้มแฉ่งมองสุดที่รักกินช็อกบอลนั้นอย่างเอร็ดอร่อย
“ไม่เห็นจะอร่อยเลยไอ้แก่!!ที่กินนี้เพราะหิวแค่นั้นนะ”
“จ้า~~~!!!”
“นี้ชูร่า!!ของตอบแทนน่ะ!!”เดธมาสค์ที่อยู่ๆก็โผล่มาด้านหลังของชูร่าสะกิดเรียกชูร่าสองสามที จนชูร่าหันมาแล้วเขาก็ยื่นช็อกบอลในกล่องสีดำให้แก่ร่างบาง ชูร่าทำหน้างงเล็กน้อยแต่ก็รับมันมาอย่างได้รังเกลียด
“อ่ะ!!ขอบใจ”
“ชู่จ๋า~~~!!!!!!อย่าไปกินของมันนะ!!กินของเค้าเถอะอร่อยกว่า”ไอโอรอสที่เห็นคู่แข่งตัดหน้าไปก่อนก็อยู่เฉยไม่ได้ เขารีบยื่นช็อกบอลที่ทำเองในกล่องสีขาวให้บ้าง เมื่อชูร่ารับมันมาไว้ในมือ ไอ้ไอโอรอส(กัดฟันพูด)ก็โผลเข้ากอดชูร่าทันที
“เฮ้ย!~!ไอ้รอสอย่ามากอดนะ!!ออกไป๊!!!!!!”ชูร่ารีบสบัดแขนที่มากอดตัวเองทิ้งพร้อมโยนทุกสิ่งทุกอย่างที่หาได้ใส่หัวไอ้รอสไม่เว้นแม้แต่กล่องช็อกโกแลตสีดำและสีขาวนั้น ร้องเท้า หรือหมาแมวที่อยู่ตรงนั้น(?)
“เอ้า!!ช็อกโกแลตตอบแทน”ซาง่ายื่นช็อกบอลในกล่องสีน้ำเงินสดให้น้องชาย คาน่อนที่เห็นช็อกโกแลตนั้นก็ไม่พูดอะไรทำสีหน้าไม่อยากรับเลยด้วยซ้ำ แต่พอซาง่ายัดไอ้กล่องสีน้ำเงินสดนั้นให้น่อนก็ยอรับแต่โดยดี เขามองกล่องนั้นด้วยสีหน้างงๆสักพักแล้วเปิดกล่องสีน้ำเงินนั้นมองดู คาน่อนมองดูช็อกบอลที่พี่ชายอุตส่าห์ทำมาให้สักพักแล้วหยิบใส่ปาก
“ชิ!!ไม่เห็นจะอร่อยละ.....”ไม่ทันที่จะพูดจบประโยค อยู่ๆร่างกายก็ก็ไม่มีแรงขึ้นมาซะงั้น เขาเซไปชนกำแพงและล้มฮวบลงกับพื้น
“เอ๋!!ทำไมไม่มีแรงอ่ะ”คาน่อนกล่าวออกมาอย่างตกใจที่อยู่ๆตนก็ไม่มีแรงเอาดื้นๆ ทั้งๆทีตะกี้ยังไม่เป็นอะไรเลยแท้ๆ เขาหันขึ้นไปมองหน้าพี่ชายที่กำลังยื่นแสยะยิ้มมองมาทางตน
“หิ!!ออกฤทธิ์เร็วดีจริงแฮะไอ้ขวดนี้นี่”
“เฮ้ย!!นั้นมันยะ...อืมๆๆ”ไม่ทันที่ตนจะได้พูดจนจบอีกรอบ ซาง่าก็นำผ้าสีขาวมามัดปากของคาน่อนไว้เพื่อไม่ให้ส่งเสียงดังน่ารำคาญ เขายกคาน่อนขึ้นพาดบ่าได้อย่าง่ายด้าย แม้เจ้าน้องน่อนนี้จะอยากขัดขืนสักเท่าไรแต่ดูเหมือนว่าเพราะฤทธิ์ของไอ้ขวดนั้นจึงทำให้คาน่อนไม่มีแรงที่จะขัดขืน แต่ดูเหมือนการกระทำนี้จะมีคนเห็นนะ
“หืม!!ไปไหนอ่ะซาง่า”
“เออ!!พอดีคาน่อนมันปวดหัวอ่ะ!!!ข้าเลยจะพามันกลับห้อง(นอน)”ซาง่าหันไปชากะที่ยื่มมองอยู่นาน แล้วเขารีบแบกคาน่อนกลับห้องนอนก่อนที่เขาจะทนไม่ไหวจัดารมันซะตรงนี้(?) คาน่อนเอ๋ย!!ขออวยพรให้แกโชคดีละกันนะ!!จำไว้กรรมใดใครก่อกรรมนั้นคืนสนอง
“เอ่อ!!ชากะอร่อยไหม”
“อร่อยสิ!!ทำเองหรอเก่งจัง” พอชากะพูดจบ ไอโอเรียก็ทำสีหน้าดีใจที่คนรักของตนชมตนว่าเก่ง ไอโอเรียเอ่ย!!แกจะรู้ตัวไหมว่าแกอ่ะ!!เหมือนกับสัตว์เลี้ยงที่ได้รับคำชมจากเจ้านายจริงๆ
และนี้ก็เป็นอีกวันอันแสนหวานของบรรดาเหล่าเมะและเหล่าเคะแห่งแซงทัวรี่!!เรื่องราวทั้งหมดก็ได้จบลงด้วยความหอมหวานของช็อกโกแลตในวันไวท์เดย์นี้ แต่เรายังคาใจนิดหน่อยแฮะ!!ง่ามันจะทำอะไรกับน่อนน้า~~!!!!ไปแอบฟังกันไหมคะ!!
“อ่ะ!!ไอ้พี่บ้าปล่อยนะโว้ย!!ทำไมแกต้องใส่กุญแจมือด้วยว่ะ..อ่ะ..แล้วแกจะเอาเทียนมาทำไม!!!อ่ะ..เดี๋ยวอย่านะ!!อ้า!!อย่าถอดนะ!!ไม่เอา!!!ออกไปไกลๆเลยไอ้พี่บ้า!! เฮ้ย!!ไอ้นั้นมัน..อย่าเอาเข้ามานะ!!ไม่เอามันใหญ่!!!ม่าย!!!”
“เฮ้ย!!หุบปากเถอะน้า!!จะกลัวไปทำไมเดี๋ยวคืนนี้ข้าจะเอ็ดดูแกอย่างดีเลยละ”
“อ้า!!!ม่ายเอา!!ไม่..อ่ะ.หยุดนะ..อ่ะอย่า..อ่ะ!!หยุดนะ!!.เจ็บ..อ่ะ..อ้า~~!!!”
เอ่อไม่ไหวละ!!จบเถอค่ะ!!!
.............................................***END***....................................................
หิหิหิ!!ไม่รู้จะเขียนอะไรดีจริงๆนะ!!พอพิมพ์ไปพิมพ์มาเลยได้เกิดเป็นเรื่องนี้ขึ้น!!จะมีใครเชื่อไหมเนี้ยว่าเรานั่งแต่งมันวันไวท์เดย์(ฮ่า) บอกตามตรงนะค่ะ!!ตอนนี้หมดมุขจริงๆ!!ถ้าไม่ฮ่าหรือไม่สนุกก็ขออภัยนะค่ะ!!นี้สุดความสามารถในตอนนี้ละค่ะ(T^T)
ปล.ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคอมเม้นนะค่ะ
ตอบเม้นๆจ้า!!
NaCa : ให้แล้วค่ะน้อง!!เกิดเป็นเซ็นต์นี้มันมีทุกอย่างจริงๆนะ ไม่ว่าจะเป็นเซเว่น หรืออื่นๆอีกมากมาย อีกเดี๋ยวจะเปิดแม็กสาขาใหม่ด้วยนะ(ฮ่า)
Lazuri : ไอ้น่อนคงจะไม่เหลือจริงๆแล้วอ่ะค่ะ!!โดนซะขนาดนั้น!!(ฮ่า) บอกตามตรงนะค่ะ!!เราชอบไอ้เรียขี้แยแฮะ!!(ไม่ได้Sนะ)เอาไว้ไปอ้อนชากะ(ฮ่า) ไม่รู้ทำไมเหมือนกันนะคะชอบแกล้งให้ร้องไห้มันทุกที!!ก็มันน่าแกล้งจริงๆนะเนด้วยไหมค่ะ(ฮ่า)
Mummy : ใช้เลยค่ะพี่!!เราเริ่มมองมันเป็นสัตว์เลี้ยงจริงๆแล้วอ่ะ!!ส่วนเรื่องไอ้ของประหลาดนั้นมันคืออะไร!!เก็ไม่อาจบอกให้ทราบได้จริงๆค่ะ(.//เอามือปิดปาก)
