Chapter 2 : Born to be Uke...วิหารเคียวโก...มันเป็นเวลายามบ่ายของวันที่สดใสอีกวันหนึ่ง แสงแดดสาดส่องลงมายังเหล่าบุรุษในชุดโกลด์คล็อธทั้งสิบสองที่ยืนเข้าแถวคนละฟากข้างภายในวิหาร ต่อเบื้องหน้าของชายผู้มีชีวิตรอดมาจากสงครามศักดิ์สิทธิ์ครั้งก่อน...เคียวโก ชิออน..!
นั่นคือชายผู้ควรอยู่ในวัยชราจากอายุสองร้อยกว่าปีที่มีอยู่ ทว่าหลังจากการฟื้นคืนชีพมาอีกครั้งและด้วยผลงานที่เป็นหนึ่งในตัวแปรสำคัญที่ทำให้กำจัดฮาเดสได้สำเร็จ ชิออนจึงได้รับรางวัลให้กลับคืนสู่รูปลักษณ์แห่งวัยหนุ่มที่ไม่ได้ดูทรงอำนาจน้อยลงเลย และในเวลานี้ดวงตาคู่คมที่เต็มไปด้วยอำนาจคู่นั้นก็กำลังมองมายังเหล่าชายหนุ่มที่ตนเป็นผู้เลี้ยงดูฟูมฟักมากับมือ
รายงานมาซิ
มันเป็นคำสั่งที่มีต่อผู้ที่รับผิดชอบหน้าที่ต่างๆภายในแซงค์ทัวรี่ ตั้งแต่การเก็บภาษีจากหมู่บ้านใกล้เคียง การออกลาดตระเวนสำรวจความเรียบร้อย การออกสืบข่าวเกี่ยวกับกองทัพของฮาเดสและโพไซดอน ที่โกลด์เซนต์ทั้งหลายต่างก็หมุนเวียนรับหน้าที่เหล่านี้สลับกันไป
ชายหนุ่มคนแล้วคนเล่าต่างเอ่ยรายงานตามหน้าที่ที่ตนได้รับมอบหมายสำหรับเดือนนี้ ซึ่งทุกรายงานก็ล้วนแล้วแต่เป็นในแง่ดีที่ทำให้เคียวโกพยักหน้าอย่างพอใจ มันเห็นได้ชัดว่าการประชุมในเดือนนี้อาจจบลงได้โดยที่คงจะไม่มีใครได้รับสะเก็ดดาวเป็นของว่างก่อนมื้อค่ำ ถ้าไม่ใช่เพราะ...ความจริงที่ว่าข่าวลือในแซงค์ทัวรี่นั้นไปไวยิ่งกว่าไฟไหม้ป่า!?
วันนี้ข้าได้ยินข่าวลือแปลกๆมา..
ชิออนเอ่ยเสียงเย็นหลังจากสิ้นสุดรายงานทั้งหมด ดวงตาคมปลาบมองมายังร่างสูงในชุดโกลด์คล็อธผู้ยืนอยู่ใกล้ตนมากที่สุด..เจมินี่ ซางะ..บุรุษผู้ครั้งหนึ่งเคยเป็นคนที่สังหารเขา และในวันนี้ก็กลับกลายเป็นมือขวาที่ชิออนวางใจยิ่งนัก หรือก็คือการที่ตำแหน่งเคียวโกจะถูกส่งมอบต่อโกลด์เซนต์แห่งเจมินี่เมื่อใดก็ขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้น และยังขึ้นอยู่กับ..จุดด่างพร้อยขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ในชีวิตของชายคนนี้
ดูเหมือนว่าน้องชายของเจ้าจะเริ่มมีรสนิยมเบี่ยงเบนทางเพศแล้วสินะ ซางะ? มันเป็นคำถามที่ไม่ใช่คำถาม เพราะประโยคที่เอ่ยตามมาแสดงถึงการเงี่ยหูฟังข่าวลือเป็นอย่างดี จริงหรือไม่ที่เมื่อตอนย่ำรุ่ง..คาน่อนพยายามจะปลุกปล้ำเจ้ากลางลานแอโรบิค?
ประโยคที่ตรงไปตรงมาอย่างที่น้อยคนนักจะกล้าถามต่อบุรุษผู้เป็นที่น่าเกรงขามผู้นี้ และมันก็เป็นคำถามที่มากพอจะทำให้คนที่เคยเยือกเย็นเสมอถึงกับเผลอกำมือแน่นโดยไม่รู้ตัว เมื่อไม่เพียงแต่ข่าวลือที่มาถึงหูของท่านเคียวโกนั้นจะถูกบิดเบือนจนดูรุนแรงกว่าความเป็นจริง แต่เหล่าโกลด์เซนต์คนอื่นๆต่างก็กำลังเงี่ยหูฟังด้วยความสนใจยิ่ง แม้ว่าจะแสร้งทำเป็นปรายตามองไปทางอื่นก็ตาม กระนั้นความอยากรู้อยากเห็นเรื่องชาวบ้านก็ราวกับเป็นออร่าที่โผล่ออกมาจากเบื้องหลังของคนเหล่านี้
ไม่จำเป็นต้องกังวลไปหรอกขอรับ ท่านเคียวโก เป็นน้ำเสียงที่เอ่ยตอบอย่างเยือกเย็น ช่างไม่เหมือนกับคนที่เกือบถูกปลุกปล้ำกลางลานอย่างในข่าวลือแม้แต่นิด ข้าเชื่อว่าน้องข้าคงจะดื่มสุรามากเกินไป จึงทำให้เผลอแสดงกิริยาที่ไม่เหมาะสมออกมา เชื่อว่าเมื่อเขาฟื้นเมื่อไหร่..เรื่องเช่นนั้นก็คงจะไม่เกิดขึ้นอีก
ว้า.......มันแทบจะได้ยิน..กับความคิดของทุกคนที่ต่างก็ร้องออกมาในใจด้วยความเสียดายหลังจากได้ยินคำชี้แจงนั่น เมื่อชีวิตที่ได้รับมาใหม่มันช่างแสนสงบสุขเสียจนทำให้เหล่าเซนต์ล้วนตกอยู่ในความเบื่อหน่าย..เบื่อเสียจนหวังว่าจะมีเรื่องสนุกมาให้เล่น เบื่อเสียจนแม้แต่ความลำบากใจของซางะก็กลายเป็นเรื่องสนุกไปเสียแล้ว
ทว่าในขณะที่แต่ละคนต่างก็พยายามอดกลั้นที่จะไม่แสดงสีหน้าเสียดายอย่างสุดซึ้งออกมานั้น กลับมีเพียงบุรุษผู้เดียวที่ก้มหน้าลงมองพื้นมาตลอดนับแต่เริ่มประชุม..ชายหนุ่มผู้รู้สึกผิดเสียจนไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นสบตากับใคร ด้วยเชื่อว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับซางะนั้นเป็นความผิดส่วนหนึ่งมาจากตน..ผู้ไม่อาจห้ามไม่ให้คาน่อนแวะเข้าร้านเหล้าได้ และแน่ล่ะว่าคนคนนี้คงจะเป็นใครอื่นไปไม่ได้นอกเสียจาก ชูร่า โกลด์เซนต์แห่งราศีแคปริคอร์น!!
ชูร่ากลับมาถึงแซงค์ทัวรี่ตามหลังคาน่อนอยู่หนึ่งชั่วโมงเต็มๆ ในเวลานั้นข่าวลือได้แพร่สะพัดออกไปทั่วเสียยิ่งกว่าไฟไหม้ป่า ความเสียหายเห็นได้ชัดว่าอยู่ในระดับเกินกว่าจะควบคุม กระนั้นด้วยฝีมือการจัดการระดับเทพของผู้ที่ต้องรับมือกับตัวป่วนมาตลอดชีวิตอย่างซางะ ก็ทำให้ข่าวลือค่อยๆเงียบลงได้ภายในครึ่งค่อนวัน..แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นก็ไม่ได้ทำให้ชูร่ารู้สึกสบายใจขึ้นเลยแม้แต่นิด เพราะตนคือคนที่รู้ดีที่สุดว่า ฝันร้ายของโกลด์เซนต์แห่งเจมินี่ มันเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น!?
และฉากต่อไปในฝันร้าย...ก็กำลังจะเริ่มขึ้น....
ตึกๆๆๆๆๆเสียงฝีเท้าวิ่งมาตามทางเดินที่ทอดยาวจากภายนอกวิหาร ให้เคียวโกชิออนถึงกับขมวดคิ้วกับการกระทำอันแสนไร้มารยาทของใครก็ตามที่กล้าพอจะมารบกวนการประชุมของสิบสองโกลด์เซนต์ เมื่อในเวลานั้นเองบานประตูห้องประชุมก็ถูกกระแทกเปิดออก!!
โครม!!เมื่อพิจารณาจากการที่บานประตูปลิวไปกระแทกเข้าปลายคางของซาจิทาเรียส ไอโอรอสเข้าเต็มๆแล้ว บางทีสิ่งที่ผู้บุกรุกใช้เปิดประตูคงเป็นอวัยวะเบื้องล่างมากกว่าเบื้องบน กระนั้นแล้วก็หามีผู้ใดสนใจเจ้าตัวคนเจ็บไม่ เมื่อคู่สายตาทุกคู่ต่างจับจ้องไปยังร่างโปร่งของบุรุษผู้มีผมสีน้ำเงินรับกับเสื้อสีครามที่สวมใส่ บุรุษผู้กำลังหอบหายใจน้อยๆจากความเหนื่อยอ่อนในการวิ่งขึ้นบันไดนับพันขั้น กระนั้นยามเมื่อดวงตาที่เป็นสีเดียวกับผืนฟ้าโฟกัสภาพของชายในดวงใจไว้ได้..ริมฝีปากนุ่มก็กลายเป็นคลี่ยิ้มอ่อนละมุน..
ซางะ...
เสียงทุ้มเจือด้วยความเว้าวอน ร่างโปร่งของชายผู้เป็นเงาแห่งเจมินี่ก้าวเดินฝ่ากลางดงโกลด์เซนต์ที่ต่างก็พร้อมใจกันหลีกทางให้ มันช่างเป็นความรู้สึกที่ปะปนกันระหว่างความขนลุกกับความตกใจ ยามเมื่อทุกคนได้เห็นผู้ที่ครองตำแหน่งเสือผู้หญิงติดต่อกันยี่สิบปีซ้อนอย่างคาน่อนกำลังมองใครสักคนด้วยสายตาบ่งบอกความรักอย่างสุดซึ้ง
และมิหนำซ้ำความรักที่ว่านั่นยังมีให้แก่เพศเดียวกัน..ที่เป็นพี่ชายแท้ๆอีกด้วย..!!
รู้มั้ยว่าข้าคิดถึงพี่แค่ไหน..ทำไมพี่ถึงไม่พาข้ามาด้วยล่ะ เราสองคนจะได้ไม่ต้องแยกจากกันเป็นชั่วโมงแบบนี้ น้ำคำนั้นตัดพ้อ..เมื่อหลังจากที่ฟื้นขึ้นมาจากการสลบ ก็กลับพบว่าผู้พี่ไปประชุมที่วิหารเคียวโกเสียแล้ว แน่ล่ะว่าถึงจะรู้ว่ามันคงใช้เวลาไม่กี่ชั่วโมง แต่ในไม่กี่ชั่วโมงนั้น..สำหรับคนที่กำลังตกหลุมรักจนแทบคลุ้มคลั่งแล้ว มันย่อมยาวนานราวกับชั่วนิรันด์
เลิกบ้าได้แล้ว คาน่อน
เสียงทุ้มเยียบเย็นเอ่ยกร้าว ความโกรธที่แสดงออกมานั้นผ่านทางน้ำเสียง ผ่านทางแววตาและเหนืออื่นใดคือรังสีอำมหิตที่มากพอจะทำให้ทุกผู้ต่างพร้อมใจกันถอยกรูดไปหลบอยู่ที่มุมห้อง ทว่า..ในสายตาของคาน่อนแล้ว กลับไม่มีสิ่งใดที่จะห้ามไม่ให้ตนเดินเข้าไปหาผู้เป็นที่รักได้
ผู้หญิงตบเขาว่าผู้หญิงรัก พี่ชายคิดฆ่าแสดงว่าหวังแต่งงานสุภาษิตที่คาน่อนยึดมั่นยิ่งกว่าสิ่งใด แม้ว่าความไม่พอใจในสายตาผู้เป็นพี่จะทำให้หัวใจเจ็บแปลบอยู่บ้าง แต่ว่า..ความหล่อเหลาที่เพิ่มขึ้นจากความโกรธเกรี้ยวนั้นมันมากพอที่จะลบล้างทุกอย่างไปได้...
ข้ารู้ว่าเจ้าอาจไม่แน่ใจในความรู้สึกของข้า ที่จริงแล้วมันเป็นความผิดของข้าเองที่ทำให้เจ้ารู้สึกเช่นนั้น ซางะ..พี่.. แม้จะมีสติเหลืออยู่เพียงครึ่ง ขณะส่วนที่เหลือถูกความรักบดบังไว้ แต่คาน่อนก็ไม่ใช่บุรุษที่ได้รับฉายาเสือผู้หญิงมาโดยเปล่าประโยชน์ แม้ว่าที่เบื้องหน้าของเขาจะเป็นผู้ชาย แต่โดยพื้นฐานแล้วมันก็คือหลักการเดียวกันไม่ใช่หรือ? มันเป็นความผิดของข้าที่เพิ่งจะมาแน่ใจความรู้สึกจริงๆของข้าเอาก็เมื่อคืนวาน แต่ถึงยังไงข้าก็ได้รู้ในที่สุดว่า ข้ารักพี่ ซางะ!!
!!!! สิบเอ็ดโกลด์เซนต์บวกหนึ่งเคียวโกถึงกับอุทานออกมาแทบไม่เป็นภาษา กับฉากสารภาพรักสุดเร่าร้อนที่น่าจะได้เป่าปากแสดงการล้อเลียนออกไป ถ้าไม่ใช่เพราะคนที่พูดออกมาคือคาน่อน ถ้าไม่ใช่เพราะคนที่รับฟังคือซางะ และถ้าไม่ใช่เพราะใบหน้าหล่อเหลาของแฝดผู้พี่นั้นกร้าวขึ้น ก่อนที่คอสโมจำนวนมหาศาลจะมารวมตัวอยู่ที่มือ โดยมีเป้าหมายเพียงหนึ่งเดียว
Galaxian Explosion!!รับไปเต็มๆกับท่าไม้ตายอันลือลั่นของโกลด์เซนต์แห่งเจมินี่ ท่ามกลางกลุ่มหมอกควันจากแรงระเบิดที่ค่อยๆกระจายตัวออก อย่างที่ทุกคนไม่ได้คาดหวังมากนักว่าจะเจอศพในสภาพสมบูรณ์ กระนั้นแล้วใครจะคาด..ว่าร่างที่ยืดอกรับไปเต็มๆนั้นกลับเพียงแค่ทรุดลงไปกองกับพื้น กับเสียงครางอย่างที่ชวนให้ตามไปซ้ำเติม
อรั๊ง..น่อนเจ็บนะพี่จ๋า~
เสียงครวญที่ชวนให้น่าถีบมากกว่าน่าสงสาร มือขาวสะอาดอย่างคนไม่ทำงานทำการยกขึ้นปัดฝุ่นที่ติดตามเนื้อตัว ทั้งรอยถลอก รอยเลือดไหลซิบจากบาดแผลทั่วร่างที่ดูไม่ได้หนักหนาเอาเสียเลยสำหรับคนที่เพิ่งรับท่าไม้ตายของโกลด์เซนต์แห่งเจมินี่มา กระนั้นแล้วในดวงตาที่ช้อนขึ้นมองพี่ชายด้วยความรักดุจเดิม และด้วยอาการที่อยากจะบอกรักอีกเป็นครั้งที่สามนั้นก็มากพอที่ซางะจะเคลื่อนไหว....
ผัวะ!
หมัดขวาตามลงมาอีกหมัด ช่วยหุบปากน้องชายลงได้สนิทเป็นครั้งแรกตั้งแต่เข้ามาในห้องประชุม เมื่อผู้พี่ชายที่อับอายจนกลายเป็นเดือดดาล ใช้มือหนึ่งหิ้วคอเสื้อของคาน่อนขึ้น ก่อนจะลากร่างนั้นครูดไปกับพื้นทางเดิน รีบออกไปจากวิหารเคียวโกในทันที...
และแล้วความวุ่นวายก็สงบลงในชั่วระยะเวลาสั้นๆกับการจากไปของพี่น้องเจมินี่ ทิ้งไว้เพียงคนกลุ่มหนึ่งที่ต่างก็มองตากันก่อนจะกลืนน้ำลายอึกใหญ่อย่างพูดไม่ออก แล้วใครคนหนึ่งก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบแห้งในที่สุด
....อย่างน้อย..พวกเราก็รู้แล้วนะว่าข่าวลือนั่นเป็นความจริง.....
ใช่..ได้รู้แล้ว...แม้ว่าจะไม่มีใครแม้แต่คนเดียวที่จะหัวเราะออก ยามที่รู้ว่าข่าวที่น่าขบขันนั่นกลายเป็นจริงขึ้นมาก็ตาม คงเพราะ..เรื่องนี้มันช่วงชวนให้พรั่นพรึงจนเกินกว่าจะหลุดหัวเราะออกมาก็เป็นได้
ในวันนั้นเหล่าโกลด์เซนต์ทั้งสิบคนต่างออกจากวิหารเคียวโกไปด้วยจิตใจที่หนักอึ้งไม่แผกจากกัน เมื่อเคียวโกชิออนได้ประกาศิตให้พวกเขาร่วมมือกันทำทุกวิถีทางเพื่อปิดบังข่าวที่น่าอับอายนี้ไว้ อย่างน้อยก็ให้ปิดไว้ให้นานพอที่ซางะจะพลั้งมือฆ่าน้องชายฝาแฝดได้เป็นผลสำเร็จ
เพื่อศักดิ์ศรี เพื่อชื่อเสียง เพื่อความดีงามของแซงค์ทัวรี่ พวกเจ้าทุกคนจงร่วมมือกันซะ!!
มันคือคำสั่งที่ยากจะรู้ว่าเหล่าโกลด์เซนต์จะคิดเช่นไร ยามเมื่อทยอยกันเดินออกไปจากห้อง โดยที่ชายผู้อยู่รั้งท้ายสุดย่อมเป็น แคปริคอร์น ชูร่า ผู้เดินก้มหน้าก้มตาด้วยสีหน้าของคนที่อยู่ในอาการท้องผูกขั้นสุดท้าย..มันช่างเป็นความรู้สึกที่อึดอัดคับข้องใจจนยากจะบ่งบอก กับความจริงที่ว่าตนเป็นเพียงคนเดียวที่ล่วงรู้ถึงสาเหตุของความจิตผิดปกติของคาน่อน
แต่ถึงอย่างนั้นก็เหมือนกับน้ำท่วมปาก..เนื่องด้วยความสงสารที่มีต่อกามเทพผู้ถูกลบหลู่ครั้งแล้วครั้งเล่า จึงทำให้ชายหนุ่มเผลอตกปากรับคำว่าจะไม่เล่าเรื่องนี้ให้ใครฟัง ยกเว้นก็แต่จะถูกถาม..และจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีใครทันคิดที่จะลองถามเขาเลยสักคน
หรือมันจะเป็นกรรมของคาน่อน?ความคิดที่ให้นึกสงสารเพื่อนสนิทที่ต้องตกอยู่ในหนทางสายวิปริต ท่ามกลางเสียงติฉินนินทาของชาวบ้านผู้ไม่ได้รู้เลยถึงความจริง ทว่า..ความคิดนี้เกิดขึ้นได้เพียงครู่ก็มีอันต้องเลือนหาย เมื่อภาพใบหน้าของซางะที่กำลังกลั้นโทสะอย่างสุดความสามารถนั้นผ่านเข้ามาในความทรงจำ
บางที..คนที่น่าสงสารที่สุดในเรื่องนี้คงจะเป็นท่านอย่างนั้นสินะ ซางะ..?
ร่างสูงเอ่ยกับตัวเองอย่างลอบทอดถอน ด้วยว่าในความงี่เง่าทั้งหมดของเรื่องราวอันไร้สาระนี้ คนที่อาจกล่าวได้ว่าไม่มีความเกี่ยวข้องด้วยเลยแต่กลับต้องพลอยมาตกที่นั่งลำบากที่สุดนั้นก็คือ เจมินี่ ซางะ ผู้ชายที่โชคร้ายพอที่คาน่อนจะเผลอนึกถึงเรื่องเงินกู้ในขณะที่ถูกคำสาป และยังเป็นคำสาปที่..แม้แต่เจ้าตัวคนโดนเองก็ยังฟังมาไม่ครบจบความอีกด้วย...
อีกครั้งกับเสียงถอนใจเฮือกๆ ใบหน้าของชูร่าหมองคล้ำอย่างที่คงจะเร่งส่งผลให้รอยตีนกาทำปฏิกิริยา เมื่อในตอนนั้นเองมือหนักๆข้างหนึ่งก็พลันตบลงมาบนบ่า ก่อนที่ชายหนุ่มจะทันได้เดินตามชาวบ้านออกไป...
อะ..เอ๋? ทะ..ท่านเคียวโก!?
โกลด์เซนต์แห่งแคปริคอร์นถึงกับอุทานออกมาเมื่อหันไปเห็นร่างในชุดคลุมดำที่เข้าประกบจากด้านหลัง ชายผู้นั้นแย้มรอยยิ้มบางๆแต่ก็ช่างเปี่ยมไปด้วยอำนาจ ดังเช่นคนที่ออกคำสั่งเสียจนเคยชิน
ข้าได้ยินมาว่าเมื่อวานนี้เจ้าออกไปข้างนอกกับคาน่อนอย่างนั้นสินะ.. มันควรที่จะทำให้ดีใจกับการที่ใครสักคนสังเกตมากพอจะเอ่ยถาม ทว่าในครั้งนี้เมื่อคนเอ่ยถามเป็นบุคคลที่อยู่เหนือความคาดหมายดังเช่นคนคนนี้ มันก็ทำให้ชูร่ากลับรู้สึกหายใจไม่ออกเสียแทน ทีนี้..ลองเล่ามาซิว่าเกิดอะไรขึ้น..?
รอยยิ้มแบบเชือดเฉือนนำพามาซึ่งความหนาวไปถึงกระดูก เมื่อโกลด์เซนต์หนุ่มพยายามมองหาทางหนีทีไล่หรือตัวช่วย เพียงเพื่อจะพบว่าผลจากการเหม่อของตนทำให้เหล่าเพื่อนๆได้เดินจากไปไกลเสียจนไม่อยู่ในรัศมีของการได้ยิน และยิ่งไม่อยู่ในรัศมีของการมองเห็นเสียด้วยซ้ำ..!
และหากว่านั่นยังไม่พอสำหรับความโชคร้ายแล้วล่ะก็..การที่โกลด์เซนต์แห่งราศีตุลย์ โดโก เดินมาขวางหน้าทางออกเอาไว้ด้วยรอยยิ้มระรื่นนั่น มันก็ทำให้ชูร่าถึงกับแทบทรุดลงไปคุกเข่า พลางเอ่ยอย่างจำยอม
ขะ..ขอรับ...
และแล้วด้วยเหตุนี้เอง..เรื่องราวมากมายก็พรั่งพรูออกมาจากปาก นับตั้งแต่ต้นคือคืนวานที่ผ่านมาจนมาจบลงในวันนี้เอง....
สรุปแล้ว... วงหน้าคมคายของชิออนยังคงนิ่งเฉยอย่างเยือกเย็นยามเมื่อเข้าใจเหตุการณ์ทั้งหมด เป็นเพราะคาน่อนไปยิงกระต่ายรดเทวรูปของอีรอสเข้า ก็เลยทำให้โดนคำสาปเข้าสินะ....
น้ำเสียงที่เอ่ยทวนนั้นบ่งบอกถึงความระอา แต่ก็บ่งบอกถึงความปลงตกอย่างผู้ที่ไม่ได้คาดหวังอะไรที่จะเลวร้ายน้อยไปกว่านี้จากคนอย่างคาน่อน หรือหากจะมองโลกในแง่ดีแล้ว..บางทีเพียงแค่นี้ก็อาจจะถือได้ว่าไม่ใช่เรื่องหนักหนาสาหัสเท่ากับที่เขาคิดไว้แต่แรกก็เป็นได้ เพราะถึงอย่างไรคำสาปที่ว่านี้ก็มีทางสิ้นสุดลง..ขอเพียงแค่เงื่อนไขทุกอย่างบรรลุตามนั้นก็พอ
...แม้ว่าการบรรลุถึงเงื่อนไขที่จะคลายคำสาปได้นั้น มันคงยากยิ่งพอกับการที่จะให้คาน่อนเลิกบ้าเลยก็เป็นได้...
เอาเถิด เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นก็อาจจะดีอยู่เหมือนกัน.. ร่างสูงนั่งลงบนบัลลังก์ของเคียวโก ในดวงตาคู่นั้นแม้จะเต็มไปด้วยความเอือมระอา หากมันก็แฝงไว้ซึ่งการตัดสินใจ ที่แน่ล่ะว่า..เต็มไปด้วยความขบขันอย่างยิ่ง ข้าเองก็อยากลงจากตำแหน่งเคียวโกเต็มแก่แล้ว ก็ถือซะว่าให้เรื่องครั้งนี้เป็นบททดสอบที่มีให้แก่ซางะก็แล้วกัน..ว่าเขาจะสมควรแก่การได้เป็นเคียวโกคนต่อไปหรือไม่
มันคือการตัดสินใจที่จะมอบบททดสอบของชีวิตครั้งยิ่งใหญ่ให้แก่โกลด์เซนต์แห่งเจมินี่ และเป็นบททดสอบที่ชิออนได้ขบคิดใคร่ครวญอย่างสุขุมแล้วก่อนจะตัดสินใจเช่นนี้ แม้จะจำต้องยอมรับว่าครึ่งหนึ่งแล้วมันมาจากความสนุกล้วนๆก็ตาม
และแน่ล่ะว่ามีหรือที่ผู้เป็นสหายมานานปีอย่างโดโกจะไม่อาจเข้าใจถึงจิตใจที่ซ่อนเร้นอยู่ของผู้เป็นเพื่อน และในความเป็นจริงแล้ว ถึงตัวเขาเองก็จะนึกขันกับเรื่องครั้งนี้อยู่มาก แต่ว่า....
ถ้าเช่นนั้นต้องเป็นผลลัพธ์แบบไหน เจ้าถึงจะมอบตำแหน่งเคียวโกให้กับเจ้าหนูซางะกันล่ะ?
นั่นสินะ... รอยยิ้มบางปรากฏบนมุมปาก เป็นรอยยิ้มที่ชวนให้สยดสยองแทนผู้ถูกกล่าวถึงอย่างมาก เมื่อชิออนเพียงหัวเราะออกมาเบาๆ ที่จริงไม่ว่าผลลัพธ์จะออกมาเช่นไร ตำแหน่งเคียวโกก็จะเป็นของซางะไม่เปลี่ยนแปลง ถึงว่าซางะอาจจะพลั้งมือสังหารคาน่อน..ก็คงไม่มีใครจะโทษเขาได้ แต่หากซางะสามารถจบเรื่องเหล่านี้ลงได้โดยที่คาน่อนยังไม่ถึงแก่ความตาย มันก็แค่จะแสดงให้พวกเราได้รู้ว่าเคียวโกคนต่อไป เป็นคนที่มีความอดทนมากมาย..เพียงไร
และคงเป็นความอดทนในระดับที่ข้าเองก็ยังทำไม่ได้...เมื่อในความเป็นจริงแล้ว เคียวโกผู้รับตำแหน่งประมุขของแซงค์ทัวรี่ไม่จำเป็นต้องเป็นบุรุษที่ดีพร้อม แต่ควรเป็นบุรุษผู้สามารถจัดการปัญหาต่างๆทั้งเล็กใหญ่ลงได้ โดยไม่ทำให้สถานะของตนต้องสั่นคลอน ควรเป็นคนที่สามารถเผชิญหน้ากับปัญหาครั้งสำคัญในชีวิต และยังคงมีชีวิตรอดต่อมาได้...และเหตุการณ์ในครั้งนี้ก็จะเป็นบททดสอบครั้งแรกและครั้งสุดท้ายว่าเจมินี่ ซางะ ผู้นี้จะคู่ควรแก่คำว่าเคียวโกหรือไม่
ลองแสดงให้ข้าดูทีสิ ว่าข้าคิดถูกหรือไม่ที่จะมอบตำแหน่งนี้ให้แก่เจ้า...
รอยยิ้มระบายบนใบหน้า ไม่ว่าบทสรุปของเหตุการณ์นี้จะเป็นเช่นไรก็ล้วนแล้วแต่น่าสนใจทั้งสิ้น แม้ว่าด้วยประสบการณ์ของผู้ที่มีชีวิตอยู่มาเนิ่นนานอย่างชิออนและโดโกแล้ว มีหรือที่จะไม่รู้ว่ามีโอกาสสูงถึง 90% ที่คาน่อนจะไม่อาจมีชีวิตรอดจากเงื้อมมือของพี่ชายนานเกินกว่า 1 สัปดาห์ แต่ไม่ว่าท้ายสุดแล้วจะเป็นเช่นไรก็ตาม..สิ่งที่สำคัญที่สุดย่อมเป็นปัจจุบันเสมอ นั่นเพราะว่า....
ข้าพนันว่า คาน่อนจะถูกฆ่าตายภายใน 2 วัน
ประโยคที่ทำลายบรรยากาศของคำพูดดีๆจนสิ้น เมื่อไลบ้า โดโกประกาศด้วยสีหน้าขึงขังอย่างที่ทำให้สหายวัยเดียวกันปรายตามามองอย่างระอา แม้ว่าสิ่งที่เอ่ยมานั้นจะ...
เจ้าโง่รึเปล่า โดโก ข้าว่าน่าจะเป็น 5 วันมากกว่า!
อัตราต่อรองล่ะ?
คิ้วสีเข้มของอดีตผู้เฒ่าแห่งจามิลเลิกขึ้นสูง แล้วบทสนทนาที่เต็มไปด้วยการพนันบนความทุกข์ของซางะก็เริ่มขึ้นอย่างที่ทำให้พยานเพียงหนึ่งเดียวของการพนันของสองผู้เฒ่าถึงกับอ้าปากค้าง...สิ้นสุดกันทีกับภาพพจน์อันดีงามของเคียวโก..!?
++++++++++++
จากวันนั้นเป็นต้นมา...นรกของเจมินี่ ซางะ ก็เริ่มต้นขึ้น!!06.00 น.ร่างสูงในชุดคลุมตัวยาวนั่งอยู่เบื้องหลังโต๊ะทำงานที่มากมายไปด้วยกองเอกสาร ดวงตาสีน้ำเงินเข้มยังคงเยือกเย็นแม้ต้องเผชิญกับเอกสารที่มากพอจะล้มทับคนตายได้ เมื่อมือหยาบเริ่มดึงเอกสารตั้งแรกเข้ามาใกล้เพียงเพื่อจะพบว่า........
ข้าตื่นมาช่วยทำแทนเจ้าตั้งแต่ตี 5 เลยนะ ซางะ!!
เป็นเสียงบอกอย่างเต็มไปด้วยความสุขของคนที่อยู่ในชุดเสื้อนอนแบบซีทรูสีขาวสะอาด วงหน้านั้นเล่าเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจกับการได้อุทิศตัวทำงานเพื่อพี่ชาย โดยถึงขนาดยอมตื่นแต่เช้ามาช่วยทำงานตามหน้าที่ภรรยาที่ดี ทว่า..ในความดีทั้งหมดนั้นดูจะไม่ได้ประทับใจของซางะเลยแม้แต่น้อย
เจ้าคิดจะทำให้ข้ายุ่งกว่าเดิมรึไง!! เส้นเลือดที่ขมับเต้นตุบๆอย่างน่ากลัวว่าจะเส้นเลือดในสมองแตกตายซะก่อน เมื่อคาน่อนใช้เวลาตลอดชีวิตที่ผ่านมากับการเล่นสนุกไปวันๆอย่างไม่เคยแม้แต่จะทำงานเอกสาร และเมื่อมาหยิบจับทำในครั้งแรก มันก็แน่ล่ะว่าต้องเต็มไปด้วยการผิดมากมายอย่างที่น่าจะจับมาเค้นคอ โทษฐานที่ทำให้เขาต้องเสียเวลามานั่งแก้เพิ่ม!
แต่นี่ก็เป็นเพียงการเริ่มต้นของนรกเท่านั้น......
สามชั่วโมงต่อมา..เจมินี่ ซางะเดินออกจากวิหารไปอย่างไม่มีแม้แต่การเหลียวหลังกลับมามองจานอาหารหอมกรุ่นที่วางอยู่บนโต๊ะตัวยาว แม้ว่ากลิ่นหอมของมันจะชวนให้คนที่กรำงานหนักมาแต่เช้านึกหิวสักเพียงใด ทว่าจากปากคำของสาวใช้ที่แอบเห็นคาน่อนแอบใส่ยาปลุกลงไปในอาหารทุกจานนั้น มันก็มากพอจะทำให้ซางะหมดความอยากอาหารเลยทีเดียว
อรุณสวัสดิ์ขอรับ ท่านเจมินี่ ซางะ
อรุณสวัสดิ์ขอรับ
เสียงทักทายดังมาจากเหล่าทหารยามผู้ต่างก็รีบก้มหัวลงอย่างไม่กล้ามองสบตากับชายผู้ดูจะแผ่รังสีอันตรายออกมาจากตัว ความโกรธของซางะเป็นอะไรที่เกิดขึ้นได้ยาก แต่เมื่อมันเกิดขึ้นแล้วแม้แต่สูตร E = mc
2 ก็คงยากจะเทียบเทียมได้
ทว่าก็เหมือนอย่างที่โลกนี้ย่อมมีคนชอบลองของเสมอ คนที่สามารถมองผ่านหน้าตาเย็นชาอย่างไร้ความเกรง คนที่โดดเข้าไปกอดคอพี่ชายอย่างไร้ความกลัว..และคนที่เหมือนจะไม่รู้จักซะแล้วซึ่งความตาย...!?
ซางะ!! ใจร้ายจัง ทิ้งให้ข้าอยู่ที่วิหารคนเดียวได้ยังไงน่ะ!!
คือเสียงฉอเลาะจากหนุ่มผมน้ำเงินที่ใช้เรียวแขนทั้งสองของตนโอบคอพี่ชายไว้ ท่ามกลางสายตาตกตะลึงจนพูดไม่ออกของคนที่เดินผ่านไปมา แม้ว่าในความตกตะลึงนั่น..รังสีอำมหิตที่กระจายออกมาจากร่างสูงในชุดโกลด์คล็อธ จะทำให้เหล่าเซนต์มุงต่างก็รีบก้มศีรษะเบี่ยงเบนสายตาไปยังทิศทางอื่น อย่างมิกล้าหันกลับมามองคู่พี่น้องเบี่ยงเบนทางเพศอีก
...มันใช้เวลาไม่ถึงนาทีหลังจากนั้นเมื่อมือแกร่งค่อยๆแกะมือของน้องชายออกจากคอของตน ดวงตาคู่สีน้ำเงินเย็นชาอย่างที่คงจะเย็นกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว ก่อนที่ร่างสูงจะหมุนกายเดินจากไป ทิ้งให้คาน่อนได้แต่มองตามมา..อย่างนึกเศร้า
...ซางะ....
แม้จะเป็นคนที่ถือคติตื๊อเท่านั้นที่ครองโลก แต่สามัญสำนึกที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดก็มากพอจะบอกให้คาน่อนได้รับรู้เวลาที่หนุ่มไม่มีใจให้ บางทีนี่อาจไม่ใช่ครั้งแรกที่เงาแห่งเจมินี่ถูกใครสักคนสลัดรัก แต่มันคงเป็นครั้งแรกจริงๆที่ตนนึกเจ็บปวดกับความเย็นชาจากคนที่รักที่สุด
และอาการนิ่งของร่างโปร่งนั้นมันก็ทำให้ชูร่า ผู้ยืนดูอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆนึกสงสารแทน...คงเพราะว่าเขาเป็นเพียงคนเดียวที่ได้รู้ว่าคาน่อนเองก็ไม่ได้รักเพราะอยากรักแต่อย่างใด...
...คาน่อน เจ้าเองก็หักห้ามใจซะเถอะ..
มือตบลงมาบนบ่าของเพื่อนสนิทแทนการปลอบประโลม ขณะที่พยายามคิดหาทางช่วยคาน่อนจากสถานการณ์ที่รังแต่จะสร้างความอับอายให้กับตนเองมากไปกว่านี้ เมื่อในตอนนั้นเองร่างของคนที่ควรจะจ๋อยสนิทก็พลันเงยหน้าขึ้นมา...
หึ
เสียงหัวเราะเบาๆเรียกสายตาของแคปริคอร์น ชูร่าให้หันมามองอย่างงงๆ เพียงเพื่อจะพบว่าคนที่ถูกสลัดรักเมื่อครู่นั้นกลับระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างเป็นบ้าเป็นหลัง
ฮะฮะฮะ!! เสียงหัวเราะกร้าวราวเพลิดเพลินนัก ในดวงตาคู่สีน้ำเงินมันเหมือนมีประกายไฟลุกโชนออกมา ประกายไฟแห่งความฮึดสู้และไม่ยอมรับซึ่งความพ่ายแพ้ในเกมส์แห่งรักอย่างเด็ดขาด ...อยากหนีก็หนีไปเลย พี่ชาย...แต่คิดหรือว่าข้าจะยอมปล่อยให้เจ้ารอดไปจากเตียงข้าได้ ซางะ!!
ท้ายประโยคคือการตะโกนลั่นอย่างที่ทำให้เหล่าเซนต์ผู้โชคร้ายพอจะผ่านมาได้ยินถึงกับหน้าแดงก่ำ แต่แน่นอนว่านั่นย่อมไม่มีผลต่อเจ้าตัวคนพูดที่รีบวิ่งตามพี่ชายไป..ทิ้งไว้เพียงฝุ่นควันอย่างที่ทำให้ชูร่าถึงกับกระอักกระไอ
บางทีนี่อาจเป็นบทเรียนให้โกลด์เซนต์แห่งแคปริคอร์นได้รับรู้ว่าคนอย่างคาน่อนนั้น..ไม่จำเป็นต้องให้ใครมาสงสาร...
และบางทีผู้ที่คู่ควรแก่การสงสารตัวจริงก็คงกำลังตกอยู่ในสถานะที่ชวนให้นึกลำบากใจกว่าเดิม เมื่อเจมินี่ ซางะ พบว่าคนที่เดินเข้ามาขวางทางตนไว้ระหว่างทางไปวิหารเคียวโกนั้นคือ..
มีธุระอะไรกับข้ารึ พิสซิส อโฟรดิเท?
ที่เบื้องหน้าของชายหนุ่มผู้มีฐานะเป็นรองก็แต่เพียงเคียวโก คือร่างโปร่งบางของหนุ่มรูปงามผู้มีเรือนผมแผ่สยายราวคลื่นสีฟ้า ไฝใต้ตาข้างซ้ายยิ่งขับให้วงหน้านั้นเย้ายวนราวอิสตรี ดวงตานั้นเล่าก็เต็มไปด้วยประกายเจ้าชู้สมกับนามของเทพีแห่งความรักยิ่งนัก จะผิดก็แต่ว่าเทพีแห่งความรักคนนี้เป็นบุรุษหาใช่หญิงสาวไม่
ข้าต้องมีธุระถึงจะมาพบท่านได้อย่างนั้นหรือ ท่านซางะ? ริมฝีปากที่ทาสีแดงสว่างเอ่ยคำหวาน ขาเรียวยาวที่ถูกเน้นด้วยชุดคล็อธแนบกับเรือนร่างก้าวเข้ามาใกล้ แพขนตางอนกระพือน้อยๆอย่างผู้ที่รู้ว่าความงามของตนนั้นสยบบุรุษมานักต่อนักแล้ว ดูเหมือนว่าน้องชายของท่านจะทำให้ท่านปวดหัวอยู่มากนี่นา สนใจให้ข้าช่วยอะไรหน่อยมั้ย?
ไม่จำเป็น
เป็นคำตอบอย่างเย็นชา จากผู้ที่ถือตัวเกินกว่าจะร้องขอความช่วยเหลือจากใคร และผู้ที่ฉลาดพอจะรู้ว่าการขอความช่วยเหลือจากอโฟรดิเทนั้น มันก็คงอันตรายไม่มากไม่น้อยไปกว่าสิ่งที่ตนต้องเผชิญอยู่
เมื่อมีหรือที่ซางะจะไม่ได้ยินคำเล่าลือถึงความนิยมในเพศเดียวกันของอีกฝ่าย ทั้งยังข่าวลือเรื่องที่คนคนนี้หมายตาอยากได้โกลด์เซนต์สักคนมาเป็นบุรุษของตนเองแต่ก็ไร้หวังตลอดมา จนกระทั่งตอนนี้จากอาการเหมือนถูกผีเกย์เข้าสิงของคาน่อน ก็อาจจะทำให้อโฟรดิเทคิดว่าตัวเองเริ่มมีหวังขึ้นมาก็เป็นได้ จึงได้มาปรากฏตัวขวางทางเขาด้วยท่าทางยั่วยวนเช่นนั้น
ถ้าให้เลือกล่ะก็..ข้าชอบน้องชายของพวกเรามากกว่านะเสียงจากในใจดังขึ้นอย่างแสดงความเห็น ให้ซางะยิ่งรู้สึกถึงอาการไมเกรนกำเริบมากขึ้นเมื่อไม่เพียงแต่ต้องเผชิญหน้ากับอโฟรดิเท แต่ยังอุตส่าห์มีเสียงจากจิตฝ่ายมารของเขาโผล่มาร่วมแจมในสมองอีกด้วย
ข้าน่ะชอบแบบธรรมชาติมากกว่านะ เจ้าเองก็คิดไม่ใช่รึไงว่าริมฝีปากสีอ่อนของคาน่อนมันน่าจูบมากกว่าทาลิปสติกซะแดงสดแบบนี้..หุบปากซะ!!
เสียงตวาดกร้าวอย่างที่ทำให้อโฟรดิเทถึงกับสะดุ้งโหยง ร่างที่เดินใกล้เข้ามาอย่างหมายหาเศษหาเลยมีอันต้องชะงักเท้าเพียงแค่นั้น เมื่อสัมผัสได้ถึงความโกรธในดวงตาคู่สีน้ำเงิน
ใจร้ายจัง ท่านซางะ ถึงอยากจะปฏิเสธกันก็ไม่เห็นต้องพูดจารุนแรงเลยนี่นา ตัดพ้อต่อว่าด้วยเสียงทุ้มหวาน แต่หากคิดว่าโดนเพียงแค่นี้แล้วจะถอย เขาก็คงไม่ใช่พิสซิส อโฟรดิเท แล้ว! ข้าก็เพียงแค่หวังดีต่อท่านเท่านั้นเอง เพราะท่านก็คงไม่ชอบใช่มั้ยล่ะที่มีคนหน้าตาเหมือนกันมาคอยตามตื๊อน่ะ..
จะชอบรึไม่..ข้าว่าก็ดีกว่าเจ้าหมอนี่เยอะนะเสียงในหัวโน้มน้าวให้แม้แต่ซางะยังจำต้องนึกเห็นด้วย เพราะถึงจะชั่วดีอย่างไร..แต่การมองใบหน้าที่เหมือนกับตนมาบอกรัก กับการมองผู้ชายคนอื่นที่ทำตาปรอยมาให้นั้น อย่างแรกก็คงดีกว่ามากจริงๆ
เจ้ากับข้ามันก็คนเดียวกันนั่นแหละ จิตใจฝ่ายมืดหัวเราะออกมาอย่างรู้เท่า
คิดรึว่าข้าจะไม่รู้ว่ารสนิยมของเจ้าน่ะไม่ชอบแบบที่ผ่านผู้ชายมาเยอะหรอกพูดบ้าๆ แล้วมันไม่ได้ผ่านผู้หญิงมาเยอะเลยสินะ!!
แน่นอน..ข้าไม่สนใจอยู่แล้วกับพวกชะนีที่ห้อยโหนตามป่าเหล่านั้น อโฟรดิเทรีบตอบรับเสียงหวาน ก่อนจะกระแซะกายเข้ามาใกล้ ข้าน่ะพร้อมจะอุทิศกายของข้าเพื่อท่านนะ ท่านซางะ
ความรู้สึกที่เหมือนมีผื่นขึ้นตามตัวเป็นเช่นไร เจมินี่ ซางะ ทั้งด้านดีและมืดล้วนได้เข้าใจแล้วในวันนี้เอง ชายหนุ่มถอยออกมาหลายก้าวด้วยใบหน้าเครียดขรึมอย่างผู้ที่พยายามสะกดกลั้นใจไม่ให้ระเบิดพลังคอสโม เป่าเจ้าสิ่งมีชีวิตตรงหน้าให้กลายเป็นผุยผง แม้ว่าความอดทนที่ว่านั้นจะหลงเหลือเพียงน้อยนิดก็ตามที
ทั้งหมดเป็นเพราะแก คาน่อน!! ใจที่นึกเคียดแค้นถึงน้องชายฝาแฝดผู้เป็นต้นเหตุให้เขาต้องเผชิญหน้ากับสถานการณ์เช่นนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะมันมาคอยพันแข้งพันขาจนทำให้อโฟรดิเทเข้าใจผิดว่าเขามีแนวโน้มที่จะเบี่ยงเบนทางเพศแล้วล่ะก็..มีหรือที่โกลด์เซนต์พิสซิสจะกล้าพอที่จะแสดงท่าทางเช่นนี้ออกมา
ถึงกระนั้น..ซางะกลับไม่ทันได้คิดเลยว่าทำไมตนจึงไม่ได้รู้สึกขยะแขยงเวลาที่คาน่อนเข้ามาพัวพันเท่ากับที่นึกขยะแขยงต่ออโฟรดิเทเลย
อะฮร้า~เจ้าเองก็เริ่มอยากกดน้องชายของพวกเราบ้างแล้วล่ะสิไม่มีทางเป็นไปได้ทั้งในชาตินี้หรือชาติไหนๆเด็ดขาด!
ร่างสูงเอ่ยกร้าว ดวงตาคู่คมมองผ่านม่านน้ำตาที่เอ่อคลอดวงตาของอโฟรดิเท ผู้เข้าใจว่าตนถูกปฏิเสธไปอย่างไร้ความสนใจ เมื่อเพียงแค่คิดว่าจิตฝ่ายมืดในกายของเขาปรารถนาที่จะได้กกกอดน้องชายแท้ๆนั้น มันก็นำพามาซึ่งความในใจที่สามารถอธิบายได้ด้วยคำ 2 คำ
กรุณาคลิกที่นี่ เพื่อแสดงข้อมูลที่ซ่อนอยู่ ตายห่-!! ความคิดที่ทำให้วงหน้าหล่อเหลาเครียดขรึมจนชายผู้ผิดหวังยังต้องถอยหลังไปหลายก้าว แม้ใจจะอยากรุกต่อจนเสื้อผ้าทั้งของตนและของอีกฝ่ายต่างร่วงลงไปกองกับพื้น โดยไม่ต้องสนว่าพวกเขาต่างก็กำลังยืนอยู่บนขั้นบันไดก็ตามที แต่แน่ล่ะว่า..ในสามัญสำนึกที่ยังพอมีอยู่บ้างของอโฟรดิเทคือความคิดที่อยากจะมีชีวิตต่อไป...
ช่วยไม่ได้ ไว้ต่อคราวหน้าก็แล้วกันร่างโปร่งคิดพลางถอยหลังออกมา ถึงว่าจะไม่ได้มาในวันนี้ ก็ใช่ว่าวันหน้าจะไม่มีโอกาสสำหรับเขาไม่ใช่หรือ?
ทว่า.......!!
ซาง้า~ง้า~ง้า!!
เสียงเอคโค่ดังสะท้อนไปมาอย่างมากพอจะทำให้แก้วหูแทบแตก เมื่อร่างโปร่งในชุดสีฟ้ารับกับเรือนผมสีน้ำทะเลพลันวิ่งเข้ามาขวางกลาง ยึดโพสิชั่นระหว่างเจมินี่กับพิสซิสเอาไว้อย่างรวดเร็ว!
และถึงว่าปากจะตะโกนเรียกนามของพี่ชายแต่เมื่อมาถึงจริงๆแล้ว ผู้ที่คาน่อนหันหน้าเข้าเผชิญกลับเป็นหนุ่มผมสีฟ้าที่ต่างมองตาก็รู้ใจถึงการหมายปองในสิ่งเดียวกัน..และนั่นคือการตระหนักชัดว่าคนผู้นี้คือศัตรู!!
คิดจะเอาซางะไป..ข้ามศพฉันไปก่อนเถอะแก..!!คาน่อนกัดฟันแน่นเมื่อแย้มรอยยิ้มบางๆเป็นเชิงทักทายกับชายผู้ครั้งหนึ่งเคยเรียกได้ว่าเพื่อน แต่ในเวลานี้มันแทบไม่ต่างอะไรไปจากมารผจญที่คิดจะแย่งชิงที่ว่างข้างเตียงของซางะไปจากเขา!?
ไง..มายืนดักรอเหยื่ออยู่รึ อโฟรดิเท?
แล้วเจ้าล่ะ วิ่งไล่ตามคนที่เขาไม่ไยดีอยู่รึไง?
สวนกันไปด้วยหมัดฮุคคนละครั้งกับชายชาติบุรุษสองคนที่กำลังแยกเขี้ยวใส่กันด้วยอาการเหมือนพร้อมจะเข้าไปฟัดเพื่อแย่งชิงบุรุษอีกนายหนึ่งมา บุรุษที่นอกจากไม่แสดงสีหน้าดีใจกับการถูกแย่งชิงแล้ว..เจมินี่ ซางะยังเลือกที่จะปลีกตัวเดินออกไปท่ามกลางสงครามปะทะคารมของทั้งสอง
และนี่ก็คือเหตุการณ์ในวันหนึ่งๆที่ผ่านไปอย่างไร้ความสงบสุขแก่โกลด์เซนต์แห่งเจมินี่ ไม่มีความสงบยามที่เดินอยู่นอกวิหาร ไม่มีแม้แต่ความสุขยามที่อยู่ในวิหาร เมื่อคาน่อนไม่เพียงแต่จะพยายามวางยาปลุกด้วยวิธีการต่างๆเท่าที่มนุษย์คนหนึ่งจะคิดออกมาได้ แต่ยังรวมทั้งความพยายามที่จะสะเดาะกลอนห้องของพี่ชาย เพื่อเข้าไปลักหลับยามค่ำคืนอีกด้วย...
แล้วชีวิตที่เหมือนตกนรกทั้งเป็นของเจมินี่ ซางะก็ดำเนินไปเช่นนี้เอง....
++++++++++
ภายในวิหารที่ถัดออกไปหลายหลัง ชายหนุ่มผู้หนึ่งกำลังนั่งเขียนจดหมายสั้นๆถึงเพ็นเฟรนด์ที่เพิ่งรู้จักกันได้ไม่กี่วัน หมึกสีน้ำเงินจากปากกาหมึกซึมเขียนออกมาเป็นตัวอักษรที่เป็นระเบียบเรียบร้อย ใจความว่า...
Dear อีรอส หลังจากวันที่ข้ากลับมาถึงแซงค์ทัวรี่ ที่นี่ก็เต็มไปด้วยความไม่สงบสุขจากพฤติกรรมที่เริ่มหนักข้อขึ้นทุกทีของคาน่อน (เขาพยายามปลุกปล้ำพี่ชายตัวเองเพื่อเป็นเมียซางะให้ได้) อีกทั้งอาการของคาน่อนยังทำให้สภาพจิตของคนอื่นพลอยถูกเชื้อโรคร้ายลุกลามไปด้วย โดยสรุปแล้วสถานการณ์ที่นี่เต็มไปด้วยความยุ่งเหยิงจนสุดกู่และคงห่างไกลจากคำว่าโรงพยาบาลบ้าไม่มากแล้ว
ข้าหวังว่าท่านคงจะพอใจที่คำสาปโรคจิตของท่านประสบความสำเร็จด้วยดีและทำให้ข้าเดือดร้อนไปด้วย ปล. ในที่สุดข้าก็ได้เข้าใจแล้วว่าเคียวโกคนเรานั้น รู้หน้าไม่รู้ใจจริงๆด้วยรักและปรารถนากระซวกไส้ท่าน
ชูร่า
- - - - TBC. - - - -
