Short fic: ฺBlue Sapphire Extended Edition (4 Apr 15)

[moondrop]

ตั้งใจว่าจะเอาฟิคสั้นคู่ ตี้-เเช่มมาขยายเป็นเรื่องยาว   แต่จะสำเร็จหรือเปล่ายังไม่เเน่ใจนะคะ

ว่าเเล้วก็แปะ..


---------------------------------------------

หมายเหตุ: ยังอยู่ระหว่างเตรียมการ

Chapter1

 
โกเธนเบิร์ก[1], ธันวาคม  1884


 
เมืองท่าซึ่งเต็มไปด้วยสีสันถูกปกคลุมด้วยม่านหมอกในยามดึก  ทั้งที่ควรจะเป็นช่วงเวลาที่เงียบสงบ   ทว่าเสียงทะเลาะวิวาทยามค่ำคืนก็มิใช่สิ่งแปลกใหม่สำหรับร้านเหล้าราคาถูกริมฝั่งแม่น้ำเยอตา  แต่ทันทีที่หน้าต่างห้องชั้นบนของร้านเปิดออก  อันที่จริงมันถูกกระแทกให้เปิดอย่างแรงด้วยอะไรบางอย่างที่ดูเหมือนถูกจับโยนลงมาที่ถนน ทั้งผู้คนที่ดื่มกินอยู่ภายใน  และกลุ่มผีเสื้อราตรีที่คอยเรียกแขกอยู่หน้าร้านก็วงแตกกระเจิง ความโกลาหลเกิดขึ้นชั่วขณะหนึ่ง แต่หลังจากที่เหตุการณ์สงบลง สายตาหลายคู่ก็จับจ้องไปยังต้นเหตุของความวุ่นวาย  แสงหรุบหรู่จากตะเกียงน้ำมันที่แขวนอยู่หน้าร้านสะท้อนให้เห็นก้อนอะไรบางอย่างมีขนาดพอๆกับสุนัข แต่เมื่อฝุ่นดินจางลงก้อนที่ว่าก็ส่งเสียงกระอักกระไอและเริ่มขยับตัว

“จับมันไว้!” เสียงเจ้าของร้านตะโกนลั่นด้วยความเดือดดาล “ไอ้เด็กเนรคุณนี่บังอาจแทงนายท่าน! อย่าปล่อยให้มันหนีไปได้”
 

เด็กน้อยผู้ถูกกล่าวหาถ่มเศษดินปนเลือดออกจากปากแล้วรีบลุกขึ้นจากพื้น  ร่างกายที่ยังไม่ทันเติบโตตระหนักดีว่าตนเองบาดเจ็บสาหัสจากการถูกจับโยนลงมาจากชั้นสอง  ทว่าเขาไม่มีแม้แต่เวลาจะโอดครวญ  ร่างเล็กแกร็นหันกลับไปยืนหยัดต่อสู้กับกลุ่มผู้ใหญ่ที่กลุ้มรุมเข้ามาทั้งๆที่ตนมีเพียงมือเปล่า  แต่กระนั้นหมัดเท้าและฟันหน้าก็ยังพอใช้การได้อยู่  จนกระทั่งหมดทางสู้เมื่อถูกของแข็งฟาดเข้าที่ท้ายทอยอย่างแรง  วินาทีต่อมาต้นแขนสองข้างก็ถูกคนยึดไว้แน่น

 
“เห็นนายท่านพอใจเจ้า  ข้าอุตส่าห์ข้าให้เจ้าขึ้นไปรับใช้บนห้อง  แต่เจ้ากลับ..”  เจ้าของร้านเหล้าโกรธจนตัวสั่น  ฝ่ามือหนึ่งตวัดฟาดเข้าที่แก้มขวา  ส่งผลให้ศีรษะเล็กจ้อยสะบัดไปตามแรงมือ  ทว่าแทนที่จะแสดงความเจ็บปวดให้ใครเห็นใบหน้าน้อยกลับยิ่งเฉยชา  นัยน์ตาสีน้ำเงินเข้มส่องประกายเย็นเยียบ  ร่างเล็กสะบักสะบอมถูกที่ล็อคแขนไพล่หลังเสียจนอกแอ่นยังคงเชิดหน้าขึ้นสู้กับความอัปยศ   ไร้ท่าทีหวาดกลัว   และปราศจากคำพูด

 
เขาไม่มีคำพูด  ในเมื่อตนสู้ไม่ได้เองจะโวยวายทำไม  แต่จะให้นอนกับตาแก่ตัณหากลับนั่น..  ขอโทษด้วย   เขายังมีศักดิ์ศรีเกินกว่าจะทำเช่นนั้น   ให้พวกนั้นฆ่าเขาทิ้งยังดีเสียกว่า 
 

“แววตาเช่นนั้นหมายความว่ายังไง  ยังไม่สำนึกอีกรึ!”  เพราะถูกจ้องหน้าอย่างไม่กลัวเกรง  ชายเจ้าของร้านจึงเข้าใจว่าอีกฝ่ายท้าทาย  “นี่คือการตอบแทนบุญคุณที่ข้าเก็บเจ้ามาเลี้ยงดูงั้นหรือ”  ยิ่งพูดก็ยิ่งบันดาลโทสะ  “กดหัวมันลงกับพื้น  ควักลูกตามันออกมา  ข้าจะดูว่ามันยังจะทำเก่งได้อีกนานแค่ไหน”  เด็กน้อยแข็งข้อได้เพียงไม่นานก็ถูกผู้ใหญ่ที่แข็งแรงกว่ากดศีรษะลงติดพื้น  กระนั้นก็ยังคงช้อนสายตาขึ้นจ้องหน้าคนออกคำสั่งอย่างไม่นึกกลัว  โลหิตจากบาดแผลตรงท้ายทอยที่ไหลย้อยเข้าตา  ยิ่งขับประกายในดวงตาให้ดูแข็งกร้าวไม่ยินยอมมากขึ้น  เขากัดริมฝีปากล่างจนเลือดซิบ  แม้จะเจ็บปวดแทบขาดใจ  แต่ไม่มีวันที่คนพวกนี้จะได้รู้   
 
“ควักลูกตามันออกมา  เร็วๆเข้า!”  มือข้างหนึ่งกระชากเส้นผมเขาจนหน้าหงาย   แต่ก่อนที่จะได้ทำอะไรมากไปกว่านั้นน้ำเสียงทรงอำนาจของใครคนหนึ่งก็ดังขึ้น  “ข้าต้องการเด็กคนนั้นในสภาพที่ยังสมบูรณ์   ขายให้ข้าเถอะ”
 

รถม้าคันหนึ่งซึ่งจอดห่างจากทางเข้าร้านไปเล็กน้อยแง้มประตูออก   บุรุษร่างสูงในชุดคลุมสีดำสนิทก้าวลงจากรถ   แล้วเดินเข้ามายังบริเวณที่เกิดเหตุนองเลือดอย่างไม่สะทกสะท้าน  ร่างสูงผึ่งผายราวกับทหารแผ่รังสีกดดันคนรอบข้าง  รวมกับการแต่งกายที่เรียบง่ายทว่าเห็นได้ชัดว่าใช้วัตถุดิบชั้นเลิศ  ส่งผลให้ไม่มีใครในที่นั้นกล้าห้ามปราม   แม้ในยามที่เขาก้าวเข้ามาช้อนร่างเด็กน้อยที่อยู่กลางวงล้อมพวกตนขึ้นอุ้ม

 
“ถ้าตกลงซื้อขาย   เหรียญทองถุงนี้เจ้าก็เอาไปได้เลย”  ผู้มาใหม่โยนถุงผ้าสักหลาดสีเขียวเข้มลงบนพื้นตรงปลายเท้าราวกับมันมิได้มีค่ามากไปกว่าหินสักก้อนหนึ่ง   เสียงดัง แคร้ง บอกให้รู้ถึงจำนวนของเหรียญทองในถุง  และนั่นมากพอที่จะทำให้ใครก็ตามเกิดความโลภ  ราวกับสุนัขป่าหิวโซ   เมื่อผู้คนที่อยู่รายล้อมต่างก็ตาลุกวาวพุ่งเข้าตะครุบถุงเงินบนพื้น  ทว่ายังไม่ทันที่ใครจะได้สัมผัสถุง  มีดสั้นด้ามหนึ่งก็ปักลงบนหลังมือคนที่ใกล้ที่สุดแล้วตรึงติดกับพื้น  โลหิตสดที่ไหลปรี่ออกมาจากบาดแผลกับเสียงร้องโหยหวน  และอาการดิ้นพราดๆอย่างทุรนทุราย  ส่งผลให้คนที่เหลือหยุดชะงักทันที
 
 
 
[2]
 
 
____________________________________________

[1]  เมืองตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของสวีเดน  บริเวณปากแม่น้ำเยอตา ริมน่านน้ำแคตทีแกต และเป็นเมืองท่าทางทะเลที่ใหญ่ที่สุดในกลุ่มนอร์ดิก  กษัตริย์กัสตาวัสที่ 2 อาดอร์ฟทรงสร้างเมืองนี้ขึ้นใหม่ใน ค.ศ. 1921 หลังถูกทำลายในสงครามคาลมาร์ระหว่าง ค.ศ. 1611-1613
 
[2] สตอกโฮล์มเป็นเมืองหลวงและเมืองใหญ่ที่สุดของประเทศสวีเดน และยังเป็นนครหลวงอันงดงามที่สุดในสแกนดิเนเวีย  ตั้งอยู่ริมชายฝั่งทะเลทิศตะวันออกของประเทศสวีเดน  ประกอบด้วยเกาะใหญ่น้อย 14 เกาะที่โอบล้อมด้วยทะเลบอลติก (Baltic Sea) ทะเลสาบมาลาเร็น (Lake Malaren) ทำให้สตอกโฮล์มเป็นเมืองหลวงที่สวยที่สุดแห่งหนึ่งของโลก  ในอดีตเคยเป็นเมืองศูนย์กลางในการค้าขายแลกเปลี่ยนแร่เหล็กจากเหมืองใกล้เคียง  ทั้งยังเป็นเมืองที่อยู่อาศัยเต็มรูปแบบเพื่อปกป้องตัวเองจากนักเดินเรือต่างถิ่น  สตอกโฮล์มเป็นเมืองหลวงของจักรวรรดิสวีเดนอย่างเป็นทางการในปี ค.ศ. 1634