Chapter 10
ชุน!!!!! ไปไหนมา!!! ทันทีที่รถของชุนจอดสนิท ไอ้หนุ่มดอยเต่าผมทองแผลเต็มตัวก็วิ่งแรดเข้ามาหาทันที
อ่อ......ไปหาเพื่อนมาครับเฮียวกะ.....แล้วแผลนี่........พี่อิคคิอีกแล้วใช่ไหมครับ? ชุนมองแผลแล้วหัวเราะเบาๆ เหมือนแม่เห็นลูกวิ่งมาหายังไงอย่างงั้น
อื้อ....รู้ไหมว่าฉันเป็นห่วงชุนแทบตายแน่ะ ซิกนัสดึงตัวชุนเข้ามากอดอย่างคิดถึง ชุนยิ้มมุมปาก
ครับ.....ผมรู้ครับเฮียวกะ.....
.....คุณต้องเป็นของผมคนเดียว.......ชากะ
********************
ฉันถามว่าใครมาเหรอ.......? มูกอดอกมอง แก๊งปลาไหลมองหน้ากันแล้วหันไปมองหลวงพี่ที่ทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาว
อ่อ......โยมชุนนะโยมฮันนี่......
ชุน?
แกตายแน่ไอ้ช่า!!!....แม่มิตาคงได้สวดศพแกแหงๆ.... โดโกพึมพำหน้าซีดเหงื่อตก
อ๋อ!!! ชุนเองเรอะ!!! ....แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่ทีแรกเล่า! ปล่อยให้กังวลตั้งนาน มูตบเข่าฉาดแล้วยิ้มหวาน
อ้าว....... มิโร่อ้าปากค้าง อาริเอสหันมามอง
อ้าวเอิ้วอะไรไอ้มิโร่.....?
ก็.......น้องชุนคนสวยเขาเป็นกิ๊กเก่ามหาไม่ใช่เรอะ......แกไม่หึงอะไรเลยเหรอมู
จะหึงทำไม........ก็ในเมื่อชุนเขามีสามีแล้ว......
อะไรนะ!!!!!!!!! แก๊งปลาไหลวี๊ดลั่น เดธมาสค์เกาะเสาหินอ่อนแล้วรูด(?)อย่างช้ำใจ
โอ้วก๊อดดดดดดดดดดดดดดดดดด!! น้องนางหนีพี่ไปมีสามีก่อนทำม้ายยยยย!! ถ้ารู้ก่อนไม่แต่งงานกับชูร่าก็ดี!!!!
......เออ......แกจำคำพูดแกไว้ให้ดีนะไอ้แช่ม มูชี้หน้า ส่วนอโฟรดิเทนั้นหัวเราะหึๆอยู่ข้างประตู โดยพิซซิสหนุ่มนั้นละคำพูดเอาไว้บางส่วน
.....หึๆ....... (มรึงตายแน่ไอ้เดธ ถึงมูไม่บอก...ฉันก็จะบอกอยู่ดีล่ะวะ)
อุ๊บส์.......พี่ล้อเล่นจ้ะมูสุดสวย........ห้ามบอกชู่ขานะคะเฮียอโฟร.......น้องขอร้องล่ะเจ้าค่า แช่มเปลี่ยนจากรูดเสามาเกาะขาคนผมชมพูทันทีด้วยความกลัวตาย
.......อ้อนหาเตี่ยแกซิ (//มานิกอลสะดุ้ง) ......แกจ่ายค่าเสียเวลาซ่อมคลอธของฉันมาด้วย......ฉันถึงจะไม่บอกชูร่า
......หน้าเลือดจริงๆ..... ไอโอรอสพึมพำเบาๆ มูหันขวับ
แกว่าใครไอ้บุญรอด!!!!!!!!!!
เปล่าจ้ะ.....
งั้นก็แล้วไป......อย่าลืมนะไอ้เดธ!!! พูดจบเจ้าตัวก็จูงมือสามีขึ้นบันไดไปหาคุณแม่อัศมิฐา
......... เดธหน้าซีดคล้ายจะเป็นลม........ จู่ๆ อโฟนดิเทก็พูดขึ้นมาดื้อๆ
......ไอ้เรีย
อ....อะไรอโฟร? น้องบุญเลี้ยงสะดุ้งแล้วหันมามองต้นเสียงอย่างหวาดระแวง
........ยังลงโทษไม่สะใจเลย (ห๊ะ??!!).....มานี่ซิ พิซซิสเดินเข้ามาลากตัวเลโอไปทางหน้าประตู
........พ......พ่อครับ...... เรกูลัสส่ายหน้าปลงๆ
ไปเถอะลูก.........มาขนาดนี้แล้วพ่อคงช่วยอะไรลูกไม่ได้แล้ว.....
โลกนี้ช่างโหดร้ายกับเรียนัก!!! ฟ้าส่งไอโอเรียมาเกิดแล้ว....ไยต้องส่งอโฟรดิเทมาเกิดด้วย!!
********************
ฮึ่ย!!!!!!....ห้ามข้าทำไมเอลซิด!!!! ข้าจะไปงับลูกกระเดือกมัน!!!! เดฟเทรอสที่ถูกกันไว้ฝั่งหนึ่งหันมาแยกเขี้ยวใส่แคปริคอร์นด้วยความหงุดหงิด เอลซิดถอนหายใจเฮือก
........อัสพรอส......เจ้าไปดูชิออนเถอะ.......เดี๋ยวทางนี้ข้าจัดการพวกมันเอง
.....อืม.....ไปเถอะลูก...... อัสพรอสพยักหน้ารับคำก่อนพาลูกสาววิ่งหายไปอย่างรวดเร็ว
.....รักษาตัวนะจ๊ะน้องอัส..... ชิจิฟอสไม่วายบอกลาด้วยน้ำเสียงหวานเลี่ยน เจมินี่คนน้องหันมาขู่ใส่อีกรอบหนึ่งด้วยความหวงพี่
แง่ง........
พวกเอ็งน่ะหยุดได้แล้ว......ไอ้โลลิค่อน.....ไอ้ยักษ์เกาะชวา..... เอลซิดนวดขมับเบาๆ
ข้าโลลิค่อนตรงไหน!!! แค่จงรักภักดีกับองค์อาเทน่าข้าผิดด้วยเรอะ!??
ข้าเกาะคาน่อนเว้ยไอ้แพะผีหาเมียไม่ได้!!!! ไม่ทันขาดคำดี.......กุหลาบสีแดงจำนวนมากพุ่งมาปักพื้นบริเวณที่ทั้งสามยืนอยู่ ทั้งหมดกระโดดหลบแทบไม่ทัน
ฉึก!!!!!
พวกเจ้านี่ปากจัดนัก.......ไม่เบื่อกันหรืออย่างไร??!! พิซซิสคนสวยเสยผมสีอ่อนของตนขึ้น ดวงตาสีเดียวกันมองอย่างเหนื่อยหน่าย
......ก็ดูมันพูดสิอัลบาฟีก้า!!! ชิจิฟอสได้ทีฟ้อง นิ้วชี้ชี้ไปทางคนผมดำที่ตอนนี้กำลังทำหน้าหน่ายโลกอยู่
ข้าพูดความจริงข้าผิดตรงไหนมิทราบ?
แฮ่..........
เอ้าๆ......พอแล้วๆ......ขืนพูดอีกพ่อคงได้จับพวกเจ้ายัดปากด้วยปิราเนี่ยนโรสเป็นแน่แท้..... ทันทีที่พูดจบ แคปริคอร์นไร้เมีย(?)ก็พูดต่อด้วยใบหน้าไร้อีโมชั่น
ก่อนที่เจ้าจะยัดปากข้า ข้าขอจับเจ้ากดก่อนได้ไหม?
.............. อัลบาฟีก้าหน้าแดงเถือก
เอลซิด!! เอ็งกล้าลวนลามเมียตรูเรอะ!!!! มานิกอลโผล่เข้ามาตะโกนลั่น เมียที่ว่าของมานิกอลกอดอกมอง
......จนได้........
********************
โอ้ย.......ขอพักสักนิดสิอโฟร........ไม่ไหว......ไม่ไหวแล้ว.....
.......ไอ้อโฟรนี่มันใช้แรงงานไอ้เรียหนักดีจริง อันเดที่แอบอย่แถวต้นสาเกย์กับฮัสการ์ดมองอย่างอยากรู้
......เอาน่า......อีกนิดเดียวก็จะเสร็จแล้ว
จะเสร็จบ้าบออะไร......เหลือหญ้าอีกตั้งเยอะเนี่ยนะ!!!!!!!!!!!!!!! ไอโอเรียวี๊ดลั่นพลางโยนหญ้าในมือทิ้ง
เออน่า.......ทนหน่อยแมวน้อย....... อโฟรดิเทหัวเราะในลำคอตามแบบฉบับของตนแล้วชี้นิ้วสั่งต่อไป
..
********************
บัดซบ...........โอ้ยยยยย!!! เบาๆ ...ไอ้ชิจิ!!! เบาๆ!! มานิกอลสูดปากด้วยความเจ็บเมื่อไอ้เกลอตัวดีเอาทิงเจอร์จุ่มสำลีกดลงไปที่ปากแผลอย่างแรง ส่วนคนทำหัวเราะสะใจอย่างที่สุด
สมน้ำหน้าไอ้พวกหึงไม่เข้าเรื่อง!!! อัลบาฟีก้าเฉดกะโหลกสามีด้วยความหมั่นไส้
ผิดด้วเหรอที่เค้าจะหึงตัวเองอ้ะ!!!! อร๊ายยยย!!! เบาเจ้าค่ะ!!!
ฮ่าๆๆๆๆ....สมน้ำหน้าไอ้เกลอ!!!
........ถ้าเธอเปลี่ยนใจจากไอ้ติงต๊องนี่เมื่อไหร่บอกฉันนะฟีก้า...... เอลซิดเหล่มานิกอลแล้วหันมาบอกเพื่อนสนิท
......อื้อ
โหยยย!!!! เห็นๆ เห็นกับตาเลยพี่น้อง!!!!! มันน่านัก...เสียแรงที่พี่ทนุถนอมอย่างดี มานิกอลจะลูกขึ้น ถลกแขนเสื้อ แต่ชิจิฟอสดึงไหล่ไว้ให้นั่งลง เดฟเทรอสมองแล้วหมั่นไส้ มือใหญ่ผลักคู่อริออกแล้วแย่งสำวีมาถือไว้เอง
.......ไอ้ชิจิ....หลบดี๊......ตรูชักจะหมั่นไส้มันละ.......
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!
TBC.>> Chapter 11
==========================================================
เพราะใครสักคนแถวนี้........ทำให้มาบ้าสายเอลฟีก้า........... *เหล่*
รู้สึกว่าสองพระหน่อโลลิค่อนและยักษ์เกาะชวานี่เวลาแกล้งคนอื่นนี่สมานฉันท์กันดีจริงๆ.....ผู้อ่านว่าไหม?
