เอ่อ.....เห็นฟิคเรื่องนี้แล้วอย่าเพิ่งมารุมตบเราข้อหาแต่งเรื่องใหม่ไม่ยอมต่อเรื่องเก่านะคะ อันนี้มันเผิดจากอารมณ์ชั่ววูบสุดๆเพราะทนความหล่อของพี่อิคคิกับความโมเอะของชุนไม่ไหว แถมยังมาฟินด้วยตอนที่77เสริมท้าย
อาจจะมีสปอยนี้ดนึงนะคะ
หลังจากที่มิเลอร์ถอนตัวไปแล้วพวกโคกะก็ได้มีเวลาพักหายใจบ้าง อุณหภูมิของเปลวเพลิงที่อิคคิปล่อยออกมายังคงหลงเหลืออยู่อย่างแจ่มชัดจนเหมือนกับจะแผดเผาพวกเดียวกันไปด้วยไม่มีผิด โคกะระบายลมหายใจออกมากับความร้อนที่ได้รับก่อนจะพบว่าเอเดนเดินเข้ามาหาตน ไม่เป็นไรใช่มั้ยเอเดนถามสั้นๆด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่โคกะก็รับรู้ได้ถึงความเป็นห่วงที่ซ่อนอยู่ส่งผลให้เด็กหนุ่มส่งยิ้มกลับไปทำให้แววตาของเอเดนฉายความโล่งอกออกมา
จริงสิแล้วอิคคิจะมาด้วยกันกับพวกเรารึเปล่าการเรียกแบบไร้สัมมาคารวะของโคกะไม่ได้ทำให้อิคคิรู้สึกหงุดหงิดเลย กลับกันชายหนุ่มคงจะชอบแบบนี้มากกว่าด้วยซ้ำเพราะการมีคนมาพูดจาสุภาพด้วยคงทำให้อิคคิรู้สึกไม่เคยชินเอาเสียเลย
ฉันมีเรื่องต้องไปทำไม่ว่างมาเกาะกลุ่มกับพวกนายหรอกพูดแค่นั้นอิคคิก็เดินออกไปเพียงลำพัง เบื้องหลังที่ดูเด็ดเดี่ยวและเต็มไปด้วยความสันโดษนั้นทำให้พวกโคกะรู้สึกได้ว่าชายคนนี้ช่างเป็นนักรบที่แข็งแกร่งแต่ก็ดูโดดเดี่ยวเหลือเกิน
อิคคิโคกะเอ่ยเสียงเรียกแต่ฟินิกซ์ก็ไม่ได้หันกลับมา ไม่นานแผ่นหลังกว้างนั้นก็หายไปจากสายตาของทุกคน
ชายคนนั้นคงไม่เป็นไรหรอกเอเดนกล่าวออกมาพร้อมกับวางมือลงบนบ่าของโคกะ เขารู้สึกแบบนั้นเมื่อสัมผัสได้ว่าฟินิกซ์ อิคคิมีหลายสิ่งที่เหมือนกับตนเอง ไม่ว่าจะความโดดเดี่ยวหรือการไปอยู่ข้างใครสักคนเพื่อปกป้อง นั่นเพราะเอเดนรู้ว่าอิคคิยังมีน้องชายอยู่คนหนึ่งซึ่งน้องชายของเขาเองก็เป็นเซนต์เหมือนกัน
หนึ่งในบรอนซ์เซนต์ในตำนานที่ร่วมสู้มาด้วยกันตลอด แอนโดรเมด้า ชุน....
ภายหลังแยกกับพวกโคกะมาได้ไม่นานอิคคิก็ตามสัมผัสพลังของคอสโมของใครคนหนึ่งที่เขาอยากพบมาตลอด แม้ว่าการตามหาใครสักคนท่ามกลางสนามรบจะเป็นเรื่องยากแต่สายสัมพันธ์ที่เขากับอีกฝ่ายมีก็ทำให้ทุกอย่างกลายเป็นเรื่องง่าย เพราะเพียงไม่นานเขาก็จับได้ถึงพลังคอสโมที่แสนคุ้นเคยพร้อมกับเสียงหวานๆแต่แฝงไปด้วยความแข็งแกร่ง Nebula Chain!ชื่อของท่าไม้ตายที่เขาได้เห็นมานับครั้งไม่ถ้วนกับเรือนร่างบอบบางภายใต้ชุดเกราะที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยปรากฏอยู่เบื้องหน้า
แอนโดรเมด้า ชุนที่เข้าต่อสู้คล้ายกับกำลังเริงระบำอยู่ในสนามรบ โซ่สองเส้นที่อยู่ในมือสะบัดไปมาพร้อมกับแผลงฤทธิ์ออกมาโค่นล้มเหล่าพาราไซต์ที่ล้อมรอบอยู่ทีละหลายคน ไม่ว่ากี่ครั้งที่ได้เห็นน้องต่อสู้เขาก็รู้สึกว่าอีกฝ่ายช่างงดงามเหลือเกิน แต่การปล่อยให้ชุนสู้อยู่คนเดียวนั้นเป็นคนละเรื่องกัน อิคคิรวบรวมพลังคอสโมมารวมที่มือทั้งสองข้างแล้วกระโดดขึ้นไปบนฟ้าพร้อมกับปล่อยท่าไม้ตายออกไป
Hoyoku Tenshou!สิ้นเสียงเปลวเพลิงที่ร้อนแรงก็เผาผลาญเหล่าพาราไซต์จนมอดไหม้อย่างไร้ปรานี หากแต่มีเพียงผู้เดียวที่เพลิงกาฬนั้นไม่ได้แตะต้องก็คงมีเพียงร่างผอมบางที่ดูคล้ายกับจะไร้พลังของชุนที่ยืนอยู่ท่ามกลางเพลิงสีแดงจนทำให้ชุดเกราะที่สวมอยู่สะท้อนสีของไฟออกมาส่งผลให้ร่างนั้นดูงดงามยิ่งขึ้นไปอีก
พี่อิคคิ ดีใจที่ได้พบกันนะครับท่ามกลางเสียงร้องโหยหวนด้วยความทรมาณของเหล่าพาราไซต์ชุนเอ่ยทักทายอิคคิด้วยรอยยิ้มขณะที่อิคคิเดินเข้ามาหา แต่อิคคิกลับไม่ได้พูดอะไรออกไปเพราะเพียงแค่เดินเข้ามาในระยะที่มือเอื้อมถึงร่างบอบบางก็ถูกดึงเข้าไปในอ้อมกอดแกร่งทันที
พี่อิคคิ!ชุนร้องเรียกด้วยความตกใจที่อยู่ๆก็โดนกอดท่ามกลางสนามรบ แม้ศัตรูจะถูกกำจัดไปมากแต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีเหลือแต่ดูเหมือนอิคคิจะไม่สนใจเลยแม้แต่นิดเดียว ใบหน้าคมที่เต็มไปด้วยความดุดันอยู่เสมอฝังลงบนกลุ่มเส้นผมนุ่มนิ่มของน้องชายด้วยความคิดถึง
ชุน...อิคคิไม่ได้พูดอะไรมากกว่านี้นอกจากเรียกชื่อน้องชายด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนจนชุนถึงกับหน้าแดงกับท่าทางอันเห็นได้ยากของพี่ชาย จากนั้นก็เป็นเวลาอีกครู่หนึ่งกว่าอิคคิจะยอมปล่อยร่างของน้องชายออกจากอ้อมกอดแต่ไม่แน่ว่าถ้าพวกพาราไซต์บางคนที่รอดอยู่ไม่ลุกขึ้นมาเสียก่อนอิคคิก็คงยังไม่ยอมเลิกกอดชุนก็เป็นได้
ท่าทางจะต้องกำจัดพวกแกให้หมดก่อนสินะเมื่อพูดจบชุนก็ขยับตัวมายืนข้างอิคคิที่เตรียมใช้ท่าไม้ตายอีกรอบ พลังคอสโมของสองพี่น้องที่ถูกเร่งขึ้นมาเพื่อปลดปล่อยท่าไม้ตายส่องแสงเจิดจ้าครอบคลุมทั้งพื้นที่จนไม่อาจมองเห็นสิ่งใดได้อีกแล้ววินาทีต่อมาเสียงของอิคคิกับชุนก็ดังกึกก้องสนามรบ
Hoyoku Tenshou!
Nebula Stream!
เวลาในสนามรบล่วงเข้าสู่ยามค่ำคืนในเวลาไม่นาน เหล่านักรบต่างก็หาที่พักเพื่อฟื้นฟูพลังที่เสียไปกับการต่อสู้ในวันนี้รวมถึงสองพี่น้องบรอนซ์เซนต์เองก็เช่นเดียวกัน หลังจากใช้เวลาตรวจตราและหาอยู่นานทั้งสองคนก็พบกับบ้านร้างที่ไร้ซึ่งวี่แววของเหล่าพาราไซต์ เฮ้อ.....ร่างบางถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยขณะที่ถอดเกราะหมวกออกทำให้เส้นผมที่ยาวกว่าเดิมทิ้งตัวลงมาคลอเคลียใบหน้าหวาน
ทางด้านอิคคิเองก็ทำเช่นเดียวกับชุนขาดก็แต่ชายหนุ่มไม่ได้มีเสียงทอดถอนหายใจที่แสดงถึงความเหนื่อยอ่อนเลยแม้แต่นิดเดียว ความจริงแล้วชุนอยากจะถอดชุดคล็อธออกเพื่อพักผ่อนแต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีโอกาสที่ถูกศัตรูบุกเพราะงั้นชุนจึงยังสวมคล็อธต่อไปเพื่อความไม่ประมาท
พี่ไปอยู่ที่ไหนมาเหรอครับชุนเอ่ยถามแต่อิคคิไม่ได้ตอบทันที ร่างสูงใหญ่นั่งลงบนพื้นเป็นสัญญาณบอกให้ชุนนั่งลงตามมา
เกาะคาน่อนอิคคิตอบสั้นๆแต่สำหรับเหล่าเซนต์แล้วการไปเกาะคาน่อนย่อมหมายความว่าได้รับบาดเจ็บหนักจนต้องไปรักษาตัวซึ่งนั่นก็ทำให้ใบหน้าหวานของน้องชายหม่นหมองขึ้นมาถนัดตา เห็นดังนั้นอิคคิจึงยกมือขึ้นวางบนศีรษะน้องแล้วลูบเบาๆเป็นการปลอบ
ฉันคือนกอมตะนะเพราะงั้นไม่เป็นไรหรอก
ผมทราบดีครับ การเป็นเซนต์ย่อมไม่อาจหลีกเลี่ยงการบาดเจ็บได้แต่ว่า....พูดได้เพียงแค่นั้นเสียงหวานๆก็ขาดลงเนื่องด้วยรู้ดีว่าหากพูดอะไรออกมากกว่านี้คงเป็นการดูถูกพวกพ้องที่สู้อย่างเอาเป็นเอาตายอยู่ข้างนอก ทางด้านอิคคิเองก็รับรู้ถึงความรู้สึกของชุนได้เป็นอย่างดีมือใหญ่จึงขยับตัวดึงรั้งในน้องมาอยู่ในอ้อมกอด
พี่อิคคิ....แรงดึงของอิคคิอาจจะมากแต่ก็แฝงความทะนุถนอมเอาไว้อย่างเต็มที่ ร่างบางที่ย้ายมาอยู่บนตักของพี่ชายขยับตัวซุกเข้าหาความอบอุ่นด้วยความโหยหาเพราะนี่ก็เป็นเวลานานแล้วที่เขากับพี่ชายไม่ได้อยู่ด้วยกันเพียงลำพัง
ชุนเสียงเรียกของอิคคิแฝงไปด้วยความรู้สึกโหยหาไม่แพ้กันนอกจากนั้นยังมีความรู้สึกอันร้อนแรงที่อัดแน่นอยู่ข้างใน แม้รู้ว่าเวลานี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาทำเรื่องแบบนี้แต่ชุนก็ไม่อาจหักห้ามใจตัวเองได้ยามที่อิคคิโน้มใบหน้าลงมาเพื่อจูบเขา ดวงตาคู่สวยหรี่ปิดลงแล้วยินยอมรับจูบของพี่ชายด้วยความเต็มใจ
------------------------------------หลังไมค์ณ PM ช่นเดิมนะคะ หรือใครมาจากทางเฟสก็มาทวงและตบตีช่วงชิงกันทางเฟสนะคะ
-----------------------------------
หลังจากสิ้นเสียงครางก็ตามด้วยเสียงหอบหายใจของทั้งสองคนที่ยังคงจับจ้องไปในดวงตาของกันและกัน อิคคิกับชุนหลับตาลงแทบจะพร้อมกันราวกับสื่อใจได้และใบหน้าของสองพี่น้องก็เข้ามาใกล้กันจนชิดเพื่อแลกเปลี่ยนจุมพิตกันนับครั้งไม่ถ้วน สองมือเรียวบางโอบกอดแผ่นหลังของพี่ชายเอาไว้โดยมีมือข้างหนึ่งของอิคคิประคองใบหน้าหวานเพื่อที่จะจูบได้อย่างลึกซึ้งพลางกอดร่างของคนสำคัญเอาไว้แนบแน่น
แล้วค่ำคืนการพบกันอีกครั้งของสองพี่น้องก็ดำเนินต่อไป....
อีกด้านหนึ่งพวกโคกะเองก็หาที่พักเพื่อที่จะพักผ่อนฟื้นฟูแรงกายและแรงใจเช่นเดียวกัน แต่การจะนอนหลับทีเดียวทั้งหมดก็ดูจะเป็นเรื่องที่อันตรายเกินไปทุกคนจึงตกลงกันจัดเวรยามเอาไว้โดยที่กะแรกคือเอเดนซึ่งเป็นฝ่ายเสนอตัวขึ้นมาเอง คงเพราะว่าสะสมความเหนื่อยและความตึงเครียดมาตลอดทั้งวันทุกคนจึงหลับไปอย่างรวดเร็วยกเว้นแต่เพียงคนเฝ้ายามกับใครอีกคนหนึ่งซึ่งขยับตัวลุกขึ้นเดินเข้ามาหาคนที่ยังตื่นอยู่
นอนไม่หลับงั้นเหรอเอเดนเอ่ยถามกับโคกะที่เดินมานั่งข้างๆกัน โคกะพยักหน้าก่อนจะมองไปยังท้องฟ้าสีดำพลางนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้
เขาไม่รู้ว่าทำไมตนถึงรู้สึกติดใจกับดวงตาของอิคคิมากนัก แม้อิคคิจะเป็นบุคคลในตำนานเหมือนกับเซย์ย่าแต่ความสนใจที่เขามีให้กับอิคคินั้นกลับมากกว่าที่เขารู้สึกกับเซย์ย่ามากนักซึ่งเขาเองก็ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร
เอเดนโคกะส่งเสียงเรียกพอเอเดนหันมาเด็กหนุ่มก็เริ่มพูดในสิ่งที่ตนสงสัยออกมา
นายคิดว่าอิคคิเป็นคนแบบไหนความจริงคำถามนี้เป็นเรื่องที่ตอบได้ยากเพราะทุกคนต่างก็เพิ่งได้พบกับอิคคิเป็นครั้งแรกเหมือนกันแต่เอเดนก็ยังตอบ
แข็งแกร่งแต่ก็เต็มไปด้วยความโดดเดี่ยว แววตาเหมือนกับคนที่แบกรับอะไรไว้มากมายพอได้ฟังคำตอบของเอเดนโคกะก็หัวเราะเบาๆเพราะกลัวจะทำคนอื่นตื่นขึ้นมา
ฮะๆๆ เป็นงั้นเองเหรอเสียงหัวเราะใสๆของโคกะส่งผลให้เอเดนหรี่ตาน้อยๆก่อนจะยกมือขึ้นดึงโคกะเข้ามากอดเอาไว้ ตอนแรกโคกะทำท่าจะโวยวายแต่ก็ต้องเงียบเพราะไม่ต้องการให้ใครตื่นมาเห็นเขาในสภาพที่เขาถูกเอเดนดึงมานั่งตักแถมยังถูกรั้งไว้ด้วยแขนสองข้างที่กอดเขาไว้แนบเน่น
เป็นอะไรของนายเด็กหนุ่มถามเสียงขุ่นด้วยแววตาไม่พอใจ แต่สำหรับเอเดนที่เหมือนกับจะชินในความพยศของเพกาซัสแล้วจึงตอบด้วยเสียงเรียบๆ
นายน่ะมีแค่ผมก็พอแล้วคำพูดของเอเดนทำให้โคกะถึงกับอึ้งสนิทเพราะน้อยครั้งที่เอเดนจะแสดงความเป็นเจ้าของในตัวเขามากขนาดนี้ เพราะจวบจนกระทั่งตอนนี้ก็ไม่มีใครสักคนที่ล่วงรู้ถึงความสัมพันธ์ของพวกเขาสองคน การที่เอเดนแสดงออกถึงขนาดนี้ก็แสดงว่า....
นี่นาย....หึงงั้นเหรอคำตอบของคำถามคือความเงียบ เอเดนไม่ได้ตอบรับแต่ก็ไม่ปฏิเสธโคกะจึงเหมาเอาเองว่าใช่ พอคดแบบนั้นแล้วใบหน้าหวานก็ถึงกับแดงซ่านขึ้นมาทันทีแต่กระนั้นเด็กหนุ่มก็ยังอดขำไม่ได้
นายคิดมากเกินไปแล้วน่าโคกะว่าพลางข่มเสียงหัวเราะเอาไว้แต่กลับต้องเจอคำพูดที่เล่นเอาเขาคิดอะไรไม่ออกไปครู่หนึ่งเลย
ถ้างั้นก็ทำให้ผมแน่ใจสิคำพูดแฝงความนัยของเอเดนทำให้โคกะนิ่งอึ้งไปอีกรอบที่อยู่ๆเอเดนก็พูดเรื่องที่ชวนให้รู้สึกอายขึ้นมา เขารู้ดีว่าเอเดนพูดถึงเรื่องอะไรซึ่งทั้งเวลาและสถานที่ก็ไม่เหมาะเลยแต่ครั้นจะปฏิเสธโคกะกลับรู้สึกทำไม่ลงเมื่อโดยจับจ้องด้วยดวงตาสีมรกตคู่นั้น
โคกะ...เอเดนเปลี่ยนมาเรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มจนแทบจะกลายเป็นอ้อนวอนแล้วมีหรือที่โคกะจะทำใจแข็งปฏิเสธลง ร่างบางบ่นอุบอิบแต่ก็ยังหลับตาลงเพื่อรับจูบที่บดเบียดเข้ามาบนริมฝีปาก
จูบของเอเดนไม่เคยมีความดุดันอยู่เลย หากจะมีก็เพียงสัมผัสของความร้อนแรงที่เหมือนกับจะกลืนกินตัวเขาผสมกับความอบอุ่นอ่อนโยนซึ่งไม่ค่อยได้แสดงให้เห็นออกมา นับตั้งแต่ครั้งแรกจนถึงตอนนี้รสจูบของเอเดนก็ยังคงทำให้เขารู้สึกว่าได้รับความสำคัญอยู่เสมอ
แม้ลิ้นอุ่นจะรุกล้ำเข้ามาในโพรงปากอย่างรุนแรงเพื่อดูดกลืนความหอมหวานแต่ขอเพียงแค่เขาปฏิเสธอีกฝ่ายก็คงจะยอมละออกไปแต่โดยดี เพียงแต่ว่าเขากลับไม่เคยปฏิเสธได้เลยแม้แต่ครั้งเดียว
พ..พอก่อน...เด็กหนุ่มออกแรงผลักคนที่กำลังทำให้เขามัวเมาในรสจูบออกเพื่อพักหายใจ แต่แล้วร่างบางกลับต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อมือที่เคยวางอยู่บนเอวของเขากลับเริ่มขยับลากไล้ไปตามแผ่นหลังของเขา
อย่านะเอเดนเขาได้แต่เอ่ยห้ามอย่างอ่อนแรงกับคนที่กำลังจะทำให้เรื่องมันเลยเถิด
เดี๋ยวคนอื่นจะ..ได้ยิน....เขาพยายามอ้างเหตุผลแต่ก็เกือบจะหลุดเสียงครางออกไปเมื่อโดนจูบที่ซอกคอแถมเอเดนยังออกแรงงับลงไปอย่างที่โคกะอดหวั่นใจไม่ได้ว่าอาจจะมีร่องรอยเหลืออยู่ก็เป็นได้ แต่ดูเหมือนสวรรค์จะยังเข้าข้างอาชาสวรรค์อย่างเขาอยู่บ้างเมื่อได้ยินประโยคถัดมาออกจากปากของชายหนุ่ม
ไม่ต้องห่วงผมไม่ทำจนถึงขั้นสุดท้ายหรอกเพราะผมเองก็ไม่อยากให้ใครมาเห็นนายในสภาพนี้เหมือนกันสภาพนี้ที่ว่าคือยามที่โคกะซึ่งทำตัวเหมือนม้าพยศแสนดื้อรั้นโดนนายพรานอย่างเขาปราบจนยอมโอนอ่อนอยู่ในอ้อมกอดของเขาแต่โดยดี
บางทีโคกะคงไม่รู้ตัวว่าตัวเองมีใบหน้าหวานน่ารักขนาดไหน แต่ถ้าแค่นั้นยังพอทำเนาแต่ยามที่หน้าหวานๆนั้นมีสีแดงระเรื่อควบคู่กับลมหายใจหอบกระชั้นด้วยแรงอารมณ์นั้นคงมีแต่สวรรค์ที่รู้ว่ามันกระตุ้นอารมณ์เขามากแค่ไหน แววตาดื้อรั้นที่มักมองแต่เบื้องหน้าอยู่เสมอพอได้เห็นตัวเขาอยู่ภายในนั้นก็อดที่จะรู้สึกดีไม่ได้ ยิ่งคิดเอเดนก็ยิ่งรู้สึกว่าตนชักจะฟุ้งซ่านเกินไปแล้ว ไม่งั้นเดี๋ยวเขาจะพาลควบคุมตัวเองไม่ได้จนทำอะไรเลยเถิดลงไป
ขอแค่ผมได้สัมผัสนายนิดหน่อยก็พอคำว่านิดหน่อยของเอเดนนั้นคือการจูบซ้ำไปซ้ำมาจนกว่าจะพอใจซึ่งโคกะก็ไม่อาจทำสิ่งใดได้นอกจากชักสีหน้าติดจะไม่พอใจแล้วปล่อยให้เอเดนสัมผัสไปตามอำเภอใจอย่างคนไร้ทางต่อต้าน
ตอนนี้เขารู้แล้วว่าทำไมเขาถึงรู้สึกติดใจกับอิคคินัก คงเพราะอิคคิกับเอเดนมีแววตาที่เหมือนกันไม่มีผิด ทั้งที่แข็งแกร่งกว่าใครๆแต่ก็เหมือนเคยสูญเสียสิ่งสำคัญไป ขณะที่มักทำตัวรักสันโดษแต่ก็ยังคิดคำนึงถึงคนอื่นอยู่เสมอ เขาไม่รุ้ว่าอิคคิเป็นแบบเดียวกับเอเดนรึเปล่าแต่ที่แน่ๆก็คือเขาจะไม่ยอมให้เอเดนต้องโดดเดี่ยวตลอดไปแน่นอน
เอเดน...ฉันยังอยู่กับนายนะ....คำพูดนี้เขาคิดว่าตัวเองไม่จำเป็นต้องพูดเพราะการยกมือขึ้นโอบกอดร่างที่สูงกว่าตนเองตรงหน้าเอาไว้ก็แทนคำพูดทั้งหมดของเขาแล้ว
TBC in Saint Seita Omega EP77
ขอเน้นย้ำนะคะว่าฟิคสั้นไม่มีต่อค่ะ 555 ที่เขียนนี่คือให้ไปติดตามเนื้อง(ของจริง)กันในฉบับออริกันต่อเองค่ะ(ฮา)
ยอมรับว่าเขียนเพราะโดนยุ+พี่อิคคิหล่อเกินบรรยาย แถมน้องชุนยังโมเอะจนสายตาพร่าเลือนไปชั่วขณะ ตบท้ายด้วยคู่เอเดนโคกะที่แอบมีบท(หวานๆให้จินเอง)ในตอน77ที่เล่นเอาไรเตอร์อยากลุกขึ้นมาจุดพลุฉลองจริงๆค่ะ
จริงๆแล้วตอนแรกมันจะมีแค่อิคคิxชุนคู่เดียวแต่เขียนไปเขียนมาอยากเขียนฉากเอเดนหึงกับอ้อนก็เลยมาในอารมณ์สนองนี้ดัวเองเต็มที่ค่ะ
คราวหน้าที่เจอกันเราจะอัพเรื่องFor you or meจริงๆแล้วค่ะ!
